SEVGİ VE AŞK ÜZERİNE

• 24 Ocak 2011 Pazartesi 21:30:16

SEVGİ VE AŞK ÜZERİNE

Hani hep deriz ya, sevgi ve aşk... Bu sevgi ve aşk kelimesi ne kadar sihirli, ne kadar yumuşak, ne kadar hoş bir kelime değilmi? Durup dururken dememişler atalarımız; tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır, diye...
Aslında sevgi ve aşk tatlı sözdür, muhabbettir, iyilik ve güzelliktir. Yüce Rabbimizin yarattığı bütün kainatı ve kainatta bulunan canlı ve cansız her şeyi sevmektir.

Sevilmeyen insan sevgiden ne anlasın, muhabbetten ne anlasın,insan önce sevilecek’ki sevginin ve sevmenin ne olduğunu Anlasın ve bilsin.Bir insan sevilmedikçe hırçınlaşır, hırçınlaştıkça yalnızlığa sürüklenir.
Bizim gençlik yıllarımızda çok popüler sanatçılarımızdan birisinin dillerden düşmeyen şarkısı Aklıma geldi. (Ne Bir Sevenim var, Ne Seven Bir Kalbim) Şarkının ismi ise "Sürünüyorum". Evet evet, sevilmeyen insan bence de sürünür.

Ama sevmeniz için önce sevilmeniz gerekir, sevilmek için önce seven bir kalbimizin olması gerekir. Önemli olan sevmeyeni sevebilmektir. Bu dünyada sevgiyi ve güzelliği yaşamaktır.

İnsan öncelikle kendisiyle barışık olmalı, önce kendisi ile geçinebilmelidir. Kendi iç dünyasında huzurlu olamayanlar karşısındaki insanlarla da huzurlu olamazlar, onlarla sağlıklı ilişki sürdüremezler, yani uyumlu olmazlar.

Yunus Emre ne güzel söylemiş, "yaratılanı severim yaratandan ötürü". Çok güzel bir söz. Herkes herkesi sevmek zorunda değil fakat Yüce Yaratanımızın hoş görmeyeceği, hatta hanemize günah yazılacağını bilerek insanlara davranmamız, ona göre hareket etmemiz gerekmektedir. Yüce Yaradan, hiçbir şeyi durup dururken yaratmamıştır, hepsinin ayrı bir görevi vardır. Sevgili okurlar, O her şeyin en güzelini bilir, O her şeye kadirdir, yoktan var edendir, O yarattığı her canlının içine adına sevgi dediğimiz, aşk dediğimiz sözcükten damlatmıştır. Her canlının içerisinde aşk ve sevgi vardır. Yüce Yaratanımıza inanan, onu tanıyan onu seven bütün kalpler yaratılanları sevme gücüne sahiptir. Bu haza ulaşan bunun böyle olduğunu bilen insanlar hiç bir canlıya kötülük edemez ve düşünmez.

Sadece ve sadece bu dünyayı sevmek, onun için çalışmak sadece kendini düşünmek, başkalarını aşağılamak veya aşağı görmek, insanları kendi hizmetkarı gibi görmek, insanları hor görmek çok yanlıştır. Bir insan bir işte başarılı ise çekememezlik veya bir arkadaşının hep kötü tarafını konuşmak, onu bunu çekiştirmek, dedikodu yapmak (Gıybet)... Bunların hepsi günümüzde fazlasıyla olduğundan dolayı birçok günahı üzerimize almış oluyoruz. Sever gibi görünüp sevmeyen, arkadan çekiştiren arkadaşlıkların artması hiç hayra alamet değildir.

İyi bir insan, iyilik yaparken karşılık beklemez. O iyilik yapmanın verdiği manevi tat ve mükâfatını almaya bakar bu durumda birbirimize saygı ve sevgi çerçevesinde yaklaşmak ve davranmak zorundayız. Çünkü yüce Rabbimizden gelen sevgi, insana sabretme, affetme ve sevme gücünü verir.

Hani biz şairler, hep yazarız çizeriz ya, aşkı, sevgiyi... İşte o aşk da o sevgi de Yüce Yaratanın ta kendisidir. Bütün aşklar onadır.

Buna bir örnek verecek olursak; çok sevdiğiniz bir yakınımız, bu anamız olur, babamız olur, fark etmez veya kendimiz oluruz. Bir olumsuzluk, bir rahatsızlık anında ilk aklınıza gelen kelime ne olur? Tabii ki Allah... Allah’ım bana yardım et, Allah’ım sen beni koru veya anamı babamı koru veya çocuğumu koru, hasta ise Allah’ım sen ona şifa ver, yarabbi sen bana şifa ver... Der, yalvarır dururuz değilmi?
Bizlerin bu yalvarış ve yakarışı, Rabbimize olan aşkımızdandır.

Diyeceğim odur ki bizi birbirimize bağlayan, birbirimizi sevdiren, bizleri birbirimize aşk ile bağlayan Yüce Yaradandır. Günümüzde sahte sevgiler, sahte aşklar çoğaldı, menfaat arkadaşlıkları çoğaldı. Selamsızlaşmak almış başını gidiyor. Birbirimize güvenimiz hiç kalmadı. Bütün bunlar sevgi, saygı, aşk ve muhabbetin azalmasından kaynaklanmaktadır. Peygamber efendimiz (sav): "Siz iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş sayılmazsınız." dememiş midir? Son yıllarda dünyamızda sık sık görülen afetler bile bizleri düşündürmüyorsa yapacak ne var Allah aşkına...
Karamsar bir yazı oldu ama gerçekler böyle maalesef? Saygılarımla.

Sami ASLAN-Şair Yazar.