Bize ne oldu ?
Bize pek giren çıkan olmadı,ya da biz öyle zannettik.
Osuruklu yorgan altlarında ertesi günkü rutinliğimize kavuşmayı beklerken,
Zaman,büyümek ve zamanla zamanın bize düşünmek adına zamanlar bırakmaması,
komünist paylaşım dürtülü ,sevecen,pembe yanaklı çocuklarken,toplumun önümüze baraj kurup,sürülerce kurt misali ,aslan kuvvetinde samimiyetimize markaj yapması kaçınılmaz oldu.
17-18 iken beynimize likit ve bitkisel seratoninler üflerken ve çekerken,zamanın karakterlerimizi nekadar fahişeleştireceğini hesaba katmadık.Çünkü öyle bir kaygılandırdılarki içimizdeki ’’ bir baltaya sap olma ’’endişelerimizi,iyi niyet zayıflık,
insanların acılarına karşı kraliçe elizabeth burnu havadalığı göstermek ’’ çok cool yaaa’’ ağzı eğrindeliğinde takdir-e şayan bir hayran olma popüleritesi oluşturdu.
Başkaları kendi adlarına ,kendi hayatlarına kendi menfaatlerine kitaplar yazdılar,dinler uydurdular,bizlerde okuduk,hayatımızın 4 köşesine ataçladık,birileri ve tanrı bize yıldızlı pekiyi versin diye bekliyoruz.
Sonra heryere düştüğümüzde,canımız acımasına rağmen kıpkırmızı suratlarımızla ,sanki bu düşme eylemi hayatımızda hergün 3 öğün yaptığımız birşeymiş gibi aldırışsız güldük.Çünkü radyolar’da televizyonlarda ’’acı yok deniyordu’’.Hepimiz vampir dişli ,parsayı toplayan toplum koçlarının gazı verdiği ’’Rocky’ler olduk, fonumuzda hicazdan ’’eye of the tiger’’lar ile.
Şimdi bütün tramvamız, an be an,kendimizi kandırışımızın o ’’cool’’ beyin sinirlerimizde ’’nah yok ’’ ekosunda şaklamasıyla kafamızı açıyor olması.Sonra ’’kimse beni sevmiyor’’ nakaratında şarkılarla,dramatik liriklerin üstünde eller havaya şizofrenisiyle
dans ediyoruz.O yüzden,bütün ’’make up sex’’’ler bize daha keyifli geliyor.Çünkü birçoğumuz bedeninin yanında beynini de yanında taşımıyor.Ruhunu evde,osurduğun yorganın altında unutma alışkanlığın varsa,kimsenin sen sokaktayken seni hatırlama alışkanlığı olmaz.Çocukken kaydıraktan düşersin,ebeveynlerin seni kaldırır,ama sakalların çıktığında,göğüslerin büyüdüğünde,seni en iyi ihtimal oradan tutup kaldırırlar ya da dramatik kaldırım taşlarının üzerinden,disko topu ışıklı ambulanslar.
Ruhundan paylaşmak en klişe ama en etkili antihistaminikdir,hayatın alerjik ’’cool’iyetlerine.
Ve sayın arkadaşım,ayıdan post,penisden,vajinadan tentürdiyot olmaz..
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.