Yolculuk

• 22 Ocak 2011 Cumartesi 16:15:04

Tek bekleyenin artık gölgen ise, doğan güneşe perdenin arkasından bakıyorsan, yağan yağmura elini uzatmıyorsan ve vazondaki solmuş güle hala su veriyorsan bir yolculuğa çıkma vaktidir. Kelimelerin manasını yitirdiği, ateşin suyla seviştiği, her yolun aynı noktaya çıktığı zorlu bir yolculuktur bu. Koptuğun parcanla yeniden birleşmeye gidiyorsun yani ait olduğun yere. Bir adımlık mesafedesin ama ömrün bu adımı atmaya yetmez. Günahkar bedeninden sıyrılıp ışığa bürüneceksin yani ait oldugun renge. Artık benliğin sana hükmedemeyecek çünki varlık dünyasını terk ettin yokluğun ortasındasın. Bir bedene hapis olamayacak kadar özgür olduğunu anlayacaksın. Artık bir cismin yok hersey olabilirsin; okyanusta bir damla su, güneşte bir ışık hüzmesi yada bir buğday tanesi.