Kalan nefesten bir sahne!

• 21 Ocak 2011 Cuma 11:12:15

Henüz yeni başlamıştım
Gözlerimde her ne kadar uyku varsa saklamıştım
Lakin zihnen naçar kalmıştım ve ruhumla o an vedalaşarak ayrılmıştım

An sahnelerini açıyordu
Kalbim sessizliğinde telaşı kuşanıp aczi yaşıyordu
Melalim hicranın busesinde, hülyaların ikliminde umutla ne aranıyordu

İşte anılan gün yanımda
Ne kadar hikâyelerim varsa şimdilik sır sandığımda
Bilme ki kimler hamiyetleriyle ardımda ve ümidin sağanağı rüyalarımda

Ne hakkıyla gülü bilirim
Ve ne de özlemi gerekçeleriyle nefeslenerek giderim
Ben yoz iklimin hüznüyüm ve ruhumda biganeliği yaşayan aşk fakiriyim

Henüz filizken koparıldım
Yaprağı açmayan ve bağrında uhdeyi anlatan daldım
Her ne kadar, şecerem kök salsa da ve neslim bizar olmasa da böyleyim

İşte her şey anlatılamıyor
Hazanın muştusu ve bazen de hicran kokusu yetiyor
Düşünmek ne kadar kabilse sessizliğim kalbime işliyor ve süruru veriyor

Hayal ellerimi tutmasa da
Ufkum sakin sokaklarda burukluğun hüznünü yaşatır
İşte o zaman hevesler yoksullaşır, şevk halden uzaklaşır ve ölüm yaşanır

Eğer toprak bir vatansa
Milletin tuğyan edilmesi, fikirlerin egalesi zor geliyor
Nefeslerin azizliği kalbin sesinde yağmurun güzelliğinde vuslatı anlatıyor

Taksim edilen hak işgali
Yeryüzünde ki gaspların rengârenk çirkefliği dağlıyor
Mazlum bırakılan nefesler ve arzda yüzsüzleşen medeni kepazeler şerde

Hani okunan ayetin aşkı
Hatmedilen ve fakat anlamı tehir edilen icazetli farkı
Öğrenmenin artık zamanda ki kalıntısı ve ne derlere göre şartlanan sancı

Sanki setrettiğim bir film
Lakin ekranların dizineler içinde hapsettiği kimliğim
Bir zevk uğruna, maslahatlara tevdi ettiğim teranelerim, edepsiz melalim

Hüznün seherinde nefesim
Müddetin kalanında ve daldığım uykunun ıstırabında
Şimdi ne evladım ve ne de refikayı saadet anlıyor halimi hedef olmayınca

Mustafa CİLASUN