MASAL GiBi ANLATASIM GELDi

• 20 Ocak 2011 Perşembe 02:15:58

izin vakitleri gelipde yakla$inca insanin ici kipir kipir oluyor.Vatana gidip memleketimize varip, anamiza babamiza ve sevdiklerimize sarilip hasretin bittigi ani hayal ederek ya$iyoruz yillardir.Ankaraya havaalanina ucagin indigi ani tarif etmek cok zor.isiklari görünce adeta kalkip oynayasimiz geliyor.Gümrükden gecdikden sonra kapida bekleyen anami ve garda$imi görünce adeta dünyalar benim oluyor.Oracikda sevincden ölecek gibi oluyorum.Dilime $ükürler geliyor hep.Neden derseniz ,birkez daha dünya gözüyle onlari görmenin $ükrünü cekerim.Sarilinca anama garda$ima dünyalar benim olup,sanki gurbete hic gitmemi$ gibi olur birkez daha.

Ankaradan yozgata dogru yol alirken karanliklarda incin top oynar.Ne hikmetse genelde gece yolculuklari nasip olmu$dur yillardir.Anamin sicacik ellerini elime alip mesut bahtiyar hayaller kurarak uzarda uzar bitmek bilmeyen hasret yolculugu.Hava aydinlanmaya ba$layipda ilk ezan sesini duymak varya,insanin icini irkildir.Aziz Allah diyerek Türkiyede oldugumu birkez daha farkina varirim.Nihayet yollar bitmeye ba$lar ve Sarihacili köyü görünür ufukda.Oraya vardikya artik geri kalan yollar viz gelip tiris gider benim icin.Veeeee i$te o an gelir ve catar.YOZGAT yazan tabela cikar kar$imiza,rakim,nüfus ben yokken nekadar olmu$ diyemeden Yozgata giri$ yapmi$ oluruz bilene.Evleri,dükkanlari seyrede seyrede sivas caddesinde yol almaya devam etmek varya, Parise gitmekden daha heyecanli olur benim icin.Dörtyol agzina gelipde 5 sene okudugum ilkolum Cumhuriyet ilkokulunu görünce, hatiralar ve hayaller adeta dans eder gözlerimde.Saat kulesine dogru tirmanirken ,kenardaki dükkanlari ,lokantalari hayretle izlemek sanki bana can verir.icimi gittikce bir heyecan kaplar ,babam evine varmaya azkaldigi icin.Ya bu duydunun tarifini yapamiyorum bilene.Evimize gelmek ve sevdiklerimi bir arada görmek varya, cekdigim hasrete deger yeminle.

Nihayet evimize agitlar ve sarilmalarla adim atarak e$ikden iceri gireriz.Valizler bir yere, cocuklar bir yere ,ben bir yere dagiliriz sanki ,hic ayrilmami$ gibi.Acele acele hazirlanan o yillardir hasretle tadini andigim kahvaltinin hazirliklari acayip ho$uma gider.Cayimdan bir yudum almak ve zeytine peynire aclikdan ölmü$ gibi dalmak ,deymeyin keyfime.Kebap olsa okadar tadi olmaz valla.Hele o somunun tadi varya ,ne börekde ,nede cörekde bulunur.Simitide yabana atmayalim aman haa.Anam bilir simiti nekadar sevdigimi,kahvalti sofrasinda oda yerini büyük bir gururla almi$dir bilene.

Sira artik birazda Yozgatin havasini ,camligin saldigi oksijeni almaya gelmi$dir.Eeee yillardir gavur ellerinde hasretin ve gurbetin bogazima yilan gibi cöreklenerek beni bogmasi nefes almama imkan vermemi$dir.Ellemende 3-4 yilda bari olsa ,bir ay nefes alip ya$ayalim demi ama.Sokakdaki insanlarin sesleri,oynayan cocuklarin cigliklari ve gülmeleri canima can katar adeta.Ve o an derimki kendi kendime ;bizde ya$iyormuyduk yavv.Coluk cocuk eve hapis ev kedisi muamelesi görmekden usanmi$lardir ve zincirleri kirip sokaga firlama zamanidir artik.Tozlu yollarda yürümek,saticalarin seslerini duymak,dükkanlarin vitrinlerindeki öteberileri seyretmek...nede görgüsüzmü$ün demeyin sakin.insan tozlu yollarda yürümeyi bile özlüyor gurbetin buzdan soguk anakucaginda.

Lise caddesinde gezerken eski evimizin arsasini görmeye can atardim.Satilmi$di ama ,yinede benim icin o ev bizim mutlu evimizdi.Acimasiz yillar evimizide, ailemizide aldi ellerimizden.Herbirimiz bir yerelere savrulduk.Neyse damara baglarsam kanim di$ari fi$kirir.Öylece eski hayalimde kalarak yaziyorum bu yazimi.Günümüze gelmek istemiyorum.Kalle$lik etti yeni gelen yillar ve birbirimize hasret birakdi bizleri.

Lise caddesinde mesut bahtiyar gezerken birden 6 sene dirseklerimi cürüttügüm ve tatli hatiralarla ayrildigim ,Kiz Meslek Lisesi kar$ima cikmazmi.i$te o an bittigim andir yeminle.Ke$ke diyesim gelir biranda.Ke$ke bende liseyi bitirince okuma imkani bulsaydim ama nasip degilmi$ olmadi.Evlenip yuva kurdum ve 4 cocuga sahip oldum.Buda okumu$ kadar oldu benim icin.

Elimden gelse imkanim olsada bütün yozgati mahalle mahalle,cadde cadde gezebilsem ke$ke ama malesef olmuyor i$te.Daha yozgatin heryerini göremeden gavur ellerini görmek nasip oldu bana.Yozgat merkezde ya$adik yillarca.Birkeresinde anamla babam kaderin oyunuyla ayriligin $urubunu galonla icipde evden ayrilinca fatih mahallesine ta$inmi$dik.O ilk günü hic unutmuyorum yeminle.Yarali yuvadan dü$mü$ ku$ modunda, kendi kendimize yanliz yeni evimizde otururken, bir Allahin kulu kapimizi calmami$di.Sanki $ehirden köye gelmi$ gibiydik adeta.$ehirin göbeginde dogduk büyüdük.Yozgatin kenar mahallelerinin sadece adini duyardim ama görmezdim hic.Neyse birgün ce$meye su doldurmaya gidipde orda iki laf söyleyince ,birisi dediki;anaaaaaaaa bunlar Türkcede biliyorlarmi$.O an kime diyo diye arkama bakdim ve kimseyi göremedim.Megerse avrat bana dermi$ Türkceyi konu$abiliyorlar diye.Anamda yanimda tabiki bu arada.One$aal laf anam biz Türküz ne demek istiyorsunuz siz? Dedigi anda aldigimiz cevap kar$isinda gülekmi ,aglayakmi bilemedik ellam.Avrat demezmi biz sizi Bulgaristan göcmeni sandiydik.Abooo anam acayip bozuldu ve ;neden? Diye sordu.Onlarda neden olacak kumralsiniz sari$insiniz,hepinizin gözleride renkli.Konu$dugunuzuda duymayinca anladikki siz Bulgar göcmenisiniz..Yok böyle bir$ey beee.Acayip güldük avratlarla sorman gitsin valla.i$te böyle memleketde yabanci gibi ya$amisiz yillardirda haberimiz olmami$ eyimi.

Yakinda 19 sene olacak yozgatdan gurbet ku$u olarak ucup gideli.Öyle özledim öyle özledimki beni ancak gurbetde olanlar anlar.Ailemi yozgatimi ve sevdiklerimi görmek canima can veriyor.iki senedir gelemiyorum ve acayip kayiplardayim.Yazdigim $iirlerde onlari anar oldum.Kimsesizler gibi gavur ellerinde ya$amak tat vermiyor.Dili dini insani yabanci olan bir diyar bu Almanya.Yeminle birisi Yozgatliyim dese sanki ailemden birini görmü$ gibi seviniyorum.Almanyaya ilk geldigim yil otobanda gidiyorduk.Birden plakasi TR olan bir tir gecdi.Tirin arkasindan ya$li gözlerle kollarim agriyasi el salladim ki taaa tir ufukdan kaybolana kadar.Tirin $oförüde el sallami$di.Bugün yapmaya kalksam bunu heralde cok utanirdim ama,ozamanlar yapayanlizdik.Türk cok azdi kaldigimiz köyde.Vatan duman duman tütüyor burnumda.Maddi imkanlar ah bir el verse, her sene gelmek isterdim yozgata.Tam 5 kere geldimde doyamadan gerisin geri döndüm gavur Almanyaya.icimde öyle uktelerim vardiki hicbirini yapamadim.Camligin en yüksek yerine gidip Picknick yapmayi cok isterdim.Agaclar arasinda yürüyerek okul yillarindaki gibi;Dag ba$ini duman almi$ mar$ini söylemek isterdim.Hepsi hayallerimde kaldi.Pastenesinde oturup güle oynaya ya$ pasta yemek isterdim,ama olamdi i$te.Cocuklarin hep hastalanmalari,alevi problemler hayallerimin hepsini kursagimda koydu anlayacaginiz.in$allah kismet olurda ve eger ölmeden gelebilirsem yozgata yapacagim yillardir yapamadigim her$eyi.Lise caddesinde cekirdek yiyerek gezerdi millet.$imdi yapiyorlarmi bilmem ama,ayip olmasin diye gece cekirdegi elime alip yiyecem valla.Bu yazimi okuyan olursa eger, gurbetdeki garibanlarin cani icin deyip, camligin ba$ina ciksin hayrina.Derince bir camlik havasini icine hapsedip bagira cagira benim yerime YIKILSIN GURBETiN DAGLARI desin ve bir avuc camligin buz gibi suyunu canimiz icin icsin..