OKULA BAŞLARKEN:

ilk oğlum, yedi yaşına geldiğinde, İlk öğretim birinci sınıfa gidiyordu.O yıllarda okulun açık olduğu dönemde ramazan ayına rastlamıştı. Her sabah, hava daha tam aydınlanmadan, kalkar annesi kendini okula hazırlardı. Önlüğünü giydirir, saçını tarar, sabah kahvaltısını verirdi.
Bunlardan olacakki, bir gün gece iftara kalktık. Birşeyler hazırlıyorduk, yemek için; Sofrayı kurup ekmeği keserken; Birde baktımki, Atasoy da kendi odasında kalkmış önlüğünü giymiş yanımıza geldi. Ama sabaha daha çok vardı. Çünki çocuk sabah oldu zannederek hazırlanmıştı.Bu çocuk aynı zamanda, okula giderkende koşa, koşa giderdi.
Oysa bazı çocukları okula kaldırmak için ne kadar uğraşırız. Diğer kardeşleri hiçde Atasoy gibi değiller.Oğlumla ilgili bu konuyu, hiç unutamıyorum. Hatta diğerlerine örnek olsun diye ara sıra anlatıyorum.