KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
ben olmaktan korkuyorum
Kendime dönüp bakmaktan korkuyorum...
Bu benmiyim bunları yapan düşüncesizce davranan anlık mutluklar peşinde koşarken kocaman bir hayatı ateşe atacak kadar bencillik yapıp sonra hoyratça kahkalara boğulan...
Yalanlara sarılmış üşüyorum ve ürküyorum. Yalanın huzursuzluğunda boğuluyorum ayaklarıma dolanıp düşürmesinden korkarken farkedilmediğinde şeytanca gülüyorum..Eski günlerimi özlüyorum daha masum olduğum günleri yaşadıkça kirleniyormuş insan.
Özlemim bu yüzden belki geçmişe, masumluğumu özlememden. Ondan bir parça bulmak için savaşıyorum hergün ve bulamadığımda yine ürküyorum dönüp kendime baktığımda gördüğüm kişi olmaktan ben olmaktan korkuyorum...
Yaşadıkça hergün dahada kirleniyorum..
YORUMLAR
insan kendiyle barışık olduğu zaman hiç bir zaman korku nedir vede ayaz gecelerin tüm kasvetine karşı üşümek nedir bilmez .ama şu konuda çok haklısınız insanların vefasızlığını bir kenara bırakırsak riyakar halleri çileden çıkarmaya yetiyor malesef sizin bu yazınızı vede endişelerinizi kaleme yansıtarak bizlerle paylaşmanız harika ..........siz siz olmakdan ürkmeyin saygılarımla yunus yürekli can
