insanlar değişirler...

ve saçları aynı kalır
korkunç çığlıklar duyarlar
korkarlar, yardım ararlar
değişirler insanlar ve saçları?
aynı kalır...

ağlamak için sebebin yoksa neden ağlıyorsun dedi semeren. peki dedim. ve ağlamam sinirini bozuyor.peki.peki. su birikintisi içimde çağlayana dönüşecek ve gözlerimden kulaklarımdan,burnumdan fışkıracak. peki dedim sen haklısın. mutsuz olmak sorun değil ki hepimiz mutsuzmuşuz yeryüzünde
hepimizin kapanmayan yaraları varmış, dünyaya kirli geldiğimizi iddia edenler olmuş
çocukken temizdim, inanmam...
içten gülebildiğim tek zamanlar ve o kadar korkaktım ki savunulmaya ihtiyacım vardı,
inanabiliyor musun semeren? ve beni savunan sevgi dolu insanlar olduğuna?
ve temizdim yüzüme çamur bulaşmadı
korkunç bahçelerde hiç kumlara bulanmadım
televizyonun içinden çıkan canavar beni hiç esir almadı
dondurmalar yaşam kaynağım olmadı, boğazım bile şişmedi,sağlıklı saftım ben,
bisikletten düşmedim, kırıklarım olmadı
gülen surattım ben ve etrafımda kalkanlar vardı
mutluluk oyununu sürdürdüler.