Bam Teli

• 12 Ocak 2011 Çarşamba 11:53:42

Bam Teli

Durdu birden, geçmek istemedi o’nun evinin önünden. Yol kısa da olsa geçmedi, yolunu uzatarak devam etti yürümeye. Çok kez o yoldan geçmişti görebilmek umuduyla. Ta ki “Kumru” geçmesin diyene kadar. Bunu ona mesajla ilettiğinde çok ince düşünüyorsun diye cevaplamıştı o. Söz vermişti artık geçmeyecekti. Sözü ağzından çıkan biriydi, her ne pahasına olursa olsun kaya gibi dururdu verdiği sözün arkasında.
Daha düne kadar hiç birşey yokken, bu isteğe bir anlam veremedi. Ama sırf “Kumru’nun” istediği olsun diye geçmeyecekti artık. Sevdiği kadını böyle anıyordu içinde. O gerçekten bir kumru gibi munis hali ve kızaran yanakları ile kalbine demir atmıştı. Kumru da ona “Bam Teli” diyordu. Kumru’dan Bam Teli sözünü duymak o kadar mutlu ediyordu ki tarif etmek olanaksızdı onun için. Sıcak bir mutluluk duygusu sarıyordu bedenini. Ilık ılık akıyordu Kumru’nun sesi içine. Mutluluktan uçuyordu ve Kumru dahi bu durumu bilmiyordu.
Karmakarışık düşünceler, kafasında cevabını arayan sorularla beraber dolanıyordu. Peki ne olmuştu, bir bilebilse çözüm yada çözümler üretebilirdi. Anlayamadığı bir uçuruma yuvarlanmış nereye el atacağını bilememenin acizliği içindeydi.
Bekleyelim, bakalım neler olacak diye geçirdi içinden. Günü geldiğinde öğreniriz elbet diyerek devam etti yürümeye. Kırgın, küskündü. Kimseye birşey söylemiyordu. Hüznünü içinde saklıyor, çoğu zaman yaş olup yanaklarını ıslatmasına engel olamıyordu. Kimseler görmesin diye de kuytu yerlere doğru yürüyordu.
Ayakları onu daha önce beraberce dolaştıkları yere götürüyordu. Oraya her gidişinde sanki o yanındaymış gibi oluyordu. Çoğu kez yanakları ıslak dolaşıyordu. İçinde görebilme umuduyla boşluktaydı sanki. Geçenlerden birisi Kumru olsun istiyordu. Hayal kırıklığı daha fazla koyuyordu istediğini göremeyince. Yavaş yavaş beraber dua ettikleri derenin kıyısına gelmişti ki başı döndü gözleri karardı birden. Tutunacak birşey aradı. Yoktu. Yuvarlandı derenin içine. Soğuk suyun içinden etraftan yetişenlerin yardımı ile güçlükle çıktı. Üşüyordu.
Sevdadan yana sırılsıklam olan kalbi yetmiyormuş gibi şimdi tüm bedeni sırılsıklam bir vaziyette eve doğru yürümeye başladı.