Bir hikaye ise tüm bu yaşanan, bir vakitte bitecek. Buna eminim. O vakit geldiğinde; sana bakabilmeliyim sevgilim. Bir çiğdem kadar narin benim sevdam. Bir kardelen kadar kadersiz. Belki bunu sana anlatamam, beli hissettiremem ancak bunu böyle bil sen. Varsa benden özge bir başka sevda daha yalan değildir yar…

Sen mutlu olmayı seçmeyi bil yeter. Ne var ki seni paylaşmanın verdiği acı, bu bir beden değilse bile bir çift göz, insana ne tuzaklar kuruyormuş. Bilmeden, fark etmeden senin gidebileceğini, tükenebileceğini bir ütopya için, kader demek sadece safsata olabilir herhalde. Umut ve yarın diyerek uyandığım her yeni güne; ertesi sabaha kadar bin bir yakarışla ve seni düşleyerek bir tükenişin adresi olabilir masumiyet…

Gidecek olan bilir; hep geride kalan isyan eder. Aslında giden kadar kalanda terk eder. Kalan ne çok yanar farkında olmadan. Bilmez ki; gitmek kalmaktan acı. Artık güneş vazgeçer güzel yüzüyle doğmaktan. Aylar hatta yılar geçerde ömürden, bir günü bitiremez. Gidiyorsa eğer bir canan, bitirebiliyorsan tüm uzakları; tuzaklara kapılmadan, bir kez daha çekebiliyorsa tenimden ellerini… Vuslatın uzak ve hasretin bir gülü yakar ancak…

Sesin uzak ve sen vuslatın dikenli zakkumusun beni yakan…

FMÜ