Baş Kahramanım...

• 9 Ocak 2011 Pazar 01:36:16

BAŞ KAHRAMANIM…

Hayallerimin içine kimseyi almazken anlam veremediğim bir şekilde baş kahramanı yapmıştım seni .. oysa nerden bilebilirdim buna hiç değmiyecegini..

Seneler önce birgün hiç beklenmedik bir zamanda tanıdı onu kadın büyük bir şaşkınlıkla ilk defa aklından geçenlerin gerçekleşmiş olmasıydı aslında onu şaşırtan…
Sonra gayet hoş giden görüşmeler başladı aralarında gerçekliğine inandı o an ,tabi bu uzun sür(e)medi.Nedense aralarına eskiler karıştı bir hayalet gibi peşini bırakmadı ya da adam bırakamadı bir gün karşısındaki o adam, kadına ben yapamıyorum olmadı unutamadım,denedim ama olmadı diye cıktı karşısına sanki karşısındakini deneme tahtası zannederek onun duygularını yok sayarak,kırılacağını,üzüleceğini düşünmeden bencilce hareket etti.Çünkü daha hiç bişeye hazır değildi içindekini bitirmeden gelmişti zannettiki severim ama olmadığını söylüyordu ve o an tamam bitti dedi kadın her zaman ki gibi kabullenerek sonuçta zorla sevdiremezdi kendini ki bu onu ne kadar yaralasada kabullendi.

Kadın unutmaya başlamıştı onu ama içinde yaşanmamışlıklar vardı,yarım kalmıştı bişeyler kadın hep eksik kaldığını düşünmüştü bu ilişkiye başlarken inanarak başlamıştı çünkü.Adam onun hayatından cıkmayı bir türlü başaramadı. Belirsiz saatlerde günlerde birden karşısında buluyordu onu her zamanki gibi bencilce hareket ederek onun kendisini unutmasına izin bile vermedi.Bu böyle devam etti aynı sahne, senelerce aynı oyun oynandı.Kadın sıkılmadan seyretti bu oyunu oynadı da çünkü o seneryoda oyuncu olmak hoşuna gidiyodu her ne kadar rolü önemsiz kısa sürelerle olsada sanırım onun için baş kahramanı cok iyi secmişlerdi.Bir türlü kendini alamıyodu sonunu bile bile oynuyordu.

Ve birgün oyunun sonu geldi baş kahraman onun tanımadığı bir karaktere bürünmüştü,şaşırmıştı kadın yakıştıramamıştı ona bu rolü nasıl kabullendiğini hala inanamıyordu.Ama başkahraman o kadar kabullenmişti ki sanki kendini oynuyormuş gibi oynadı ve kapattı perdelerini sadece o vardı sahnede kadına bir rol kalmamıştı bu hikayede…

Kadın diyecek hiç bişey bulamadı ve o an sustu kaldı.Artık yüreğininin HOŞÇA KAL zamanı gelmişti sanırım ama onu bile diyememişti.
Çünkü o HOŞÇA KAL mayı bile hakketmemişti…