Filistinli Masum Çocuklar

• 5 Ocak 2011 Çarşamba 21:18:22

Bir katliam yaşanıyor orta doğuda.

Aileler sönüyor,düşen her bomba yüreklerde patlıyor.Henüz oyuncak görmemiş küçük parmaklar füze parçalarıyla oynuyor.Büyükler savaşıyor küçükler ağlıyor. Tüm saflığıyla çocuklar ölüyor,beraberinde insanlık ölüyor. Bir oyun değil yaşanılanlar,gök yüzünden düşenler elma şekeri değil füzeler kurşunlar yağıyor körpecik vücutların üzerine…

Katliamın en büyüğü yaşanıyor Filistin de..Masum halk yok ediliyor insanlıktan nasibini almamış İsrail tarafından.Birileri sadece kayıtsız gözlüyor uzaktan bu vahşeti.Savaş nedir,küsmek,darılmak nedir bilmeyen,henüz anne sütüyle beslenen bebeler barut kokusunu soluyor.Kundağa sarılması gereken fidanlar kefene sarılıyor.Yıkılmış binalar altında bin bir kalp yatıyor,sahipsiz kalan dünyanın tepkisiz kaldığı sayısız can…

Viraneye dönmüş şehirlerden arta kalan moloz yığınları arasında göz yaşlarıyla ıslanmış kuru otlar.Ve her geçen gün solan taze yaşamlar.”İnsanlık bu mu?” dedirten bir savaşın ortasında kalmış vicdanları harap eden,yürek parçalayan sivil halkın dramı…

Geceleri başımı yastığa koyduğumda ağlayan o küçük yüreklerin sesi çınlıyor kulaklarımda.Diğer yanda öldürülen onca masumun ardından zafer naraları atan İsrail askerleri…

Ne utanç bir durum.Yaptıkları savaş kurallarına uymayan,geride bıraktıkları vahşet tablosunun ardından sevinç çığlıkları atan İsrail.İnsanlarla dalga geçen sığınmaları için mülteci kamplarına gitmelerini isteyen ve daha sonra bu kamplardaki masumları bombalayan bir ülke.

Bu bir savaş değildi soy kırımdı.

Düşünün hayal kurun demiyorum sadece düşünün.Ambargolarla aç bırakılan,susuz bırakan bir ülke Filistin…Hastanelerde sargı bezi bulunmadığı için perdeleri kullanan yıllarca kendi haline dahi bırakılmamış,yalnız kalmış bir halk.

İnsana ait bir durum veya özelliktir vicdan.En büyük mahkeme vicdan mahkemesidir .Vicdanı olmayanlara insan demek ne kadar zor ve ne kadar tuhaf vicdanı olmayanlardan insanlık beklemek…