KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Bejan'a...
Bugün günlerden salı, yorgunluğumla uyandım yine uykumda. Her gün ki gibi yine merak ediyorum hangi pencere kenarına ilişip izliyorsun yaşamı, yüzünde varlığın anlamsız bütünü ve o tuhaf bakışlarınla neler düşlüyorsun yine. Biliyorum, nedenlerim var sana karşı, ondan sebeb savunmasız yaşıyorum hayatı ve ondan sebeb ürkekliğin tuhaflılığı yorgunlaştırdı yüzümü.
Aşk değil bu, başka bir şey....
Gizemli ve bilinmez duygular seninle girdi dünyama, her sözcüğünde dokunduğunu hissediyorum bana. O ürkütücü duyguların içinde sana kaçıyorum, duymuyorsun beni, tutmuyorsun ellerimi, işte o an ben oluyor gözlerin, ben oluyor yüzün ve acı çekiyor ruhum.
Biliyorum, kendimi paralıyorum....
Ve kaderi zorluyorum...
Ama aşk değil bunun ismi, başka bir şey, çözmeye gücümün yetmediği zayıflık....
Sığırcık kuşu gibiyim, ürkek, güçsüz ve küçük gövdemle kondum dalına, üşüyorum bazen biliyor musun, balkon parmaklıklarında. Habersiz uçuyorum sana ve bir an olsun gözden kaybedeceğim korkusuyla yaşıyorum. Kimseler bilmiyor bu halimi ve farkında değil hiç kimse uykularımı böldüğünü...
Ne zaman boğazıma düğümlense ismin, sesini duyar gibiyim. Suretlerin düşüyor aklıma ve kendime gelemiyorum. Vakitsiz bir bakış değiyor ruhuma ve anımsıyamıyorum ne zaman dokundun bana...
Duyduğum her ses sen gibi geliyor ve her adım atışımda sana koşuyor, her bakışında sen oluyorum. Koymuyor artık sözcüklerin, ağlatmıyor kederin, hüzünlediğini hissedemiyorum bile, sanki her gece benimle beraber uyanmıyorsun o tatlı uykularında ve bakmıyor gibisin şehrin sokaklarına, yazmıyorsun şiir, çünkü yaşam üzmüyor seni...
Biliyorum bunların hepsini yapıyorsun, çünkü üzüyor seni yaşamlar, dokunuyor sözcüklerine.
Ve senden sebeb şiir yazıyorum, senden sebeb yaşıyor gibi...
Ama aşk değil bunun ismi...
Başka bir şey...
Kendi dünyama dönmeliyim, ben olmalıyım, sen yokken ben yaşıyordum demeliyim, kendim
kadar seni sevdiğime eminim...
Ve söylemek istediklerim kadar yalın...
Senin söylediğin gibi ;
’’’
Gece oldu
Yolu bitmemiş kavmin ürpertisi
Sardı beni
Gitmeliyim. ’’’’
...
..
.
YORUMLAR
gizemiyle girer yangını ile çıkar dünyamızdan...
kalan külüne değen biz sancısıdır çoğu zaman...
güzeldi...
kutladım...
Ne zaman boğazıma düğümlense ismin, sesini duyar gibiyim. Suretlerin düşüyor aklıma ve kendime gelemiyorum. Vakitsiz bir bakış değiyor ruhuma ve anımsıyamıyorum ne zaman dokundun bana...
Binyıl ;herzaman ki gibi ,muhteşem ....ve her ne kadar da aşk değil desen de , ///aşkın ta kendisi bu işte , aşk gelmişse yüreğe , hoşgelmiş demek düşer bizede ...
Ama aşk değil bunun ismi, başka bir şey, çözmeye gücümün yetmediği zayıflık...///bunun adı hükmedememektir yüreğe ,geçmiş olsun be aşk düşmüş yürekten kelimelere...
Kendi dünyama dönmeliyim, ben olmalıyım, sen yokken ben yaşıyordum demeliyim, kendim
kadar seni sevdiğime eminim...///kendi dünyana dönmek ,hem de sevdiğinden bu kadar eminken ,bu aşk'a teslim olmaktan korkmaktır,aşk onun varlığında hiçlik , hiçliğinde var olmaktır...sen yokkende yaşıyorum demişsin ///buda aşk tan önce yaşamadığını hissetmektir ...
Aşk deliyi veli , veliyi deli eder...aşk ,maşuğun aşk'ından ilahi aşk'a varmaktır ...velhasıl dost dost aşk güzel bişey ,kafka'nın aşk için söylediği bu söz aşk'ın tam karşılıgı olmasada hissedilen o duyguyu kısmen ifade ettiğini düşünürüm...
Kafka şöyle dile getirir durumunu; “En çok seni seviyorum diyorum ama gerçek sevgi bu değil sanırım, sen bir bıçaksın, ben de durmadan içimi deşiyorum o bıçakla dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki...”
sayfanı çok işğal ettim dost ,sen kovmadan ben kaçayım :) o kadar güzel yazmışsın ki , sayfalarca yorum yapılabilecek kadar güzel , kalemin ve yüreğin her dem olsun ,
Binyıl ,sevgi ve dua ile....
binyıl
.)
Silence
.)
