Bankalara elini kaptıran kolunu bir daha alamıyor. Çok dikkat etmek gerekiyor. Özelikle de kapattım sanılan bir karttan aradan yedi sekiz ay geçince borç bile çıkarabiliyorlar. Çok dikkat etmek gerekiyor.

Toplumun acı bir gerçeğini masaya yatırmışsın. Tebrikler. Çok etkileyiciydi. Sevgilerimle...

Bence kahranımız günümüzde yaşıyorsa eğer, korkmasına pek gerek yok. Çünkü hapishaneler doldu taştı. Artık borcunu ödeyemeyenlere verilecek ne yatak ne de yemek kaldı. Üstelik kimse hapisteyken borcunu ödeyemeyeceğine göre, dışarıda kovalamak ve korkutmak galiba en akıllı iş. Ee, bankacılar da pek akılsız değiller yani. Öyle olsa beni çoktan bulurlardı.

KURGU DAHİ OLSA BÜYÜK ÜSTAD REŞAT NURİ GÜNTEKİN İÇİN KURDUĞUNUZ CÜMLE SONUNDA OKUMAYI BIRAKTIM. BİRAZ DAHA DİKKAT LÜTFEN...

yine güzel anlatımdı kutladım
saygımla
mutlu yıllara

Telaşlı bir günün göbeğinde sokak kapısının önünde rastladım ona.

Bu cümledeki "göbeğinde" kelimesine oldum olası gıcık kaparım.Çok başıma gelmiştir. Yolda bilmediğim bir yeri sormam gerekir:

- Kardeş,şu adrese nasıl gidebilirim?,diye...

- Yüz metre ileri git,önüne trafiğin göbeği çıkacak,o göbeği geç,az ilerde bir göbek daha çıkacak,onu da geç ve tam karşındaki göbeğpin yanında.Amma çok göbek enflasyonıo varmış memlekette ya.

Şimdi senin cümleye gelince;"göbeği" yerine ne koysam diye düşünüyorum:

"öğlen saatinde",olur mu? Ya da "bunaltıcı havasında" bu olur mu? ya da insanın ruhunu sıkan bir ortamında,ya buna ne dersin?


Her tarafa yerinde bir iğneleme yapmışsınız haklı olarak... Bir memlekette ne kadar çok banka varsa,mafyaya gerek yok diye düşünüyorum.Kibarca cebindekini söyüşlemeye çalışıyorlar zaten. Bana bir bankanın genel merkezinden her gün telefon geliyor:

...Kredi miktarını artıralım ya da ek kredi kartı verelim,cazip tarafları var diye.

Bu sistemin içerisindeki çalışanların ruh halleri,aynen yazdığınız gibi. Benim ağbeyim,banak müdürü emeklisi,neyi var neyi yok yedi.Şimdi kirayı bile ödemekte zorlanıyor.Ama hala banka müdürü gibi görüyor kendisini;pazarcıyım diye küçümsüyor beni...

Kahramanımız hoşuma gitti.Sanki kendimi onun yerine koydum. Kahramanın hiciv yönü oldukça ağır basıyor.Çaktırmadan kinayeli konuşup ,düşünüyor.Ne yapsın kendisini anlayacak bir Allah'ın kulu yok ki meydanda...

Ya Aynur,sana usta kalem demeyeceğim ilk kez.Dersem,mayışırsın bazıları gibi;kendini aşmaya çalışmazsın o zaman da...

Daha güzel ve elit öyküler neden yazmıyorsun?

Hadi kalemin Allah,güç ve ilham versin.

Yeni yılında her şey gönlünce olsun...

Selam,sygı ve sevgilerimle...

Hayatın içine ince dokunuşlar.
Kahramanımıza gerçekten yaralı ve kibirli mi dememiz gerekiyor yoksa mağdur ve kandırılmış mı?

Her yazın ayrı bir tad, okuması ayrı bir zevk.

Sevgilerimle...

Rabbim kimsenin bankalarla başını derde sokmasın.
Yüze kırk gülücük atıp kredi verirler, sonra iliğini, kemiğini sömürürler, yazıdaki kahramanın başına gelenler gibi.
Bir soluka okudum, düzgün, başarılı bir anlatım.
Tebrikler Aynur'cuğum, sevgilerimle.