Kadın geç yatmasına rağmen uyuyamamıştı. Kalktı, bir bardak ılık süt içti, tekrar yatağına uzandı. Ilık süt etkisini gösterince uyudu.

Sabah erkenden uyandı. Ilık bir duş aldıktan sonra giyindi ve mutfağın yolunu tuttu.

Kahvaltı yapmak istemiyordu canı ama bir şeyler yemesi gerekiyordu. Akşamdan kalan ekmekten iki dilim kesti, ızgarada ısıttı. Üstüne tereyağı ve bal sürdü. Zaman zaman çayın ne kadar gereksiz bir şey olduğunu düşündüğü olmuştu. Çay içmedi.

İşte yine plansız programsız bir gün daha başlamıştı! Evde bir süre oyalandı. Etrafı toparladı.

Hayatı ne kadar da sıkıcıydı. Her gün aynı şeyleri yapıyordu.

Sokaktan korna sesleri gelince, pencereye yanaştı. Camdan bir süre sokağı seyretti, binalardan, beton yığınlarından, isli havadan içi karardı.

Başını kaldırdı, gökyüzüne baktı. Gökyüzü masmaviydi. Pamuk gibi bulutlarla süslenmişti.

İşte o anda hayata gülümsedi! Belki de hayat ona gülümsemişti. İçini tatlı bir huzur kapladı. Hayatın tam da içinde olduğunu iliklerine kadar hissetti.

Paltosunu giydi, sokağa çıktı. Köşedeki bayiden gazetesini aldı, alırken de “İçinde hep aynı haberler var!” diye söylendi. Başka bir şeyler de aradı. Karikatür dergilerine gözü ilişti, onlardan da iki tane aldıktan sonra evin yolunu tuttu.


Gelir gelmez mutfağa girdi. Neskafesi için su kaynatmalıydı. Tek bir hareketle paltosunu çıkardı, yuvarlaklar çizip üç kere salladı ve uzağa doğru fırlattı.

Yine gülüyordu, “Yuh artık!” dedi kendine...

Rafa uzandı, “Şeker Kız Candy”ye benzeyen kupasını aldı. Yarıya kadar sıcak suyla doldurdu, tek şeker attı, köpürene kadar karıştırdı. Sonra sıcak su ilave edip tekrar karıştırdı. Mis gibi neskafe kokusu yayıldı mutfağa.

Salona geçti, dergisini eline aldı, ama düşünceleri “Şeker Kız Candy”ye kaymıştı. Eski günleri hatırladı. Aklında bir tekerleme düştü:

şeker kız candy
antony’iyle evlendi,
bunu duyan liza
kıskançlıktan geberdi...

Keyfi yerine gelmişti. Kahkahalar atarak gülmeye başladı...