KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1304 Okunma
- 28 Yorum
- 0 Beğeni
BEN ÖĞRETMENİM
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Heyecanlı bir şekilde, kimlik numarasını ekrandaki kutucuğa yazdı ve beklemeye başladı. Sistemin yoğunluğu nedeniyle sayfa bir türlü görüntülenemiyordu. Tekrar, tekrar denedi. Beşincisinde, karşısında Adıyaman Sincik İl Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı bir köy İlköğretim Okulunu gördüğü anda şoka girmişti. Ağlamaya başladı. O güne kadar başka bir yerde yaşamamıştı. Ekranı kapattı. Annesini aradı. Ondan ümit bekler gibiydi. Oysa, şartları biliyordu. Her yıl mezun olan sayısını bile bilemediği öğretmen, yıllarca atama, okullarda öğretmen beklerdi. Terörün, farklı bir coğrafyanın, kültürün, yaşam koşullarının zorluğu bir anda eğitim sevdasını körlemeye çalışır gibiydi.
Uzun süren bir eğitimin ardından, diplomasını aldığında bundan sonraki zorlu yarış gözünü korkutuyordu. Tıpkı, üniversiteye girişte yaşadığı sıkıntıları, atanabilmek için de yaşayacaktı. Okul bittiğinde, kuşlar kadar özgür hissetti kendini. O artık bir öğretmen adayıydı. Kendisinden sonraki kuşağa ışık tutacak, onları eğitecekti. İki yıla yakın bir süre kurslara devam etti. Birinci yılın sonundaki sınavda atanamadığında, ertesi yıl daha azimli çalıştı. Aldığı yüksek puan, onun atanacağının işaretiydi sanki. Sınavın iptaliyle hayalleri, adalete olan inancı, inandığı değerler un ufak oldu. Tekrarlanan sınavın ardından atama beklemeye başladı. Günler geçmiyor, tercihleri yaparken tedirginlik yaşıyordu.
Şoku atlattıktan sonra görevine başlamak üzere hazırlıklara başladı. Yaklaşık on saat sürecek yolculuğa ailesi ile birlikte çıkacaktı. Arabalarına bindiklerinde, son bir kez baktı. Doğduğu ve büyüdüğü eve. Sevdiği insanlara sarılırken yine ağlıyordu… Yol boyunca ağladı. Hiç görmediği yerleri merak bile etmedi. Ağlıyordu…
Adıyaman’a geldiklerinde, yaşadığı şehrin yeşilliğini aradı gözleri. Yıllarca baktığı halde fark edemediği yeşili… Ertesi gün, atandığı köye gitmek üzere ayrıldılar. Köye geldiklerinde, doğanın hırçınlığı gözünü iyice korkuttu. Tek bir ağacın olmadığı köyde, kayaların devasa görüntüsü karşısında morali iyice bozuldu. Daha önce Karakol olarak kullanılan okulu gördüğünde, biraz rahatlamıştı. Işıltıyla bakan çocukların ona içten gülümsemeleri umut verdi. Kader arkadaşları olan diğer öğretmenler, onu teselli ediyorlardı. Mezarlığın içinden yürüyerek ulaştığı okul binası, bundan sonra onun tek tesellisiydi. Artık, o eğitim neferiydi…
Öğretmen Özden, tahtaya geçti ve anlatmaya başladı dersini…
YORUMLAR
KISA VE ÖZ DUYGULAR KONUŞMUŞ SAMİMİ VE İÇTENLKLE KUTLARIM CANIM SEVGİLERİMLE KALEMİN DAİM OLSUN..
Tebrik ederim Nermin Abla. Arkadaşının kızına hayırlı görevler.
Keşke bu kutsal mesleğin neferlerinden olmanın güzelliğini tadabilseydim...
Ne mutlu onlara ne mutlu onlara yavrularımızı emanet eden bizlere...
Kutladım...
Günün yazısını ve değerli yazarını kutlarım.
sevgimle Nermin...
Tebrikler Nermin'ciğim, sevgilerimle.
DEĞERLİ SEÇİCİ KURULA VE DEĞERLİ DOSTLARIMA TEŞEKKÜR EDİYORUM. BU ÖYKÜ MASA ARKADAŞIMIN KIZININ ÖYKÜSÜYDÜ. DAHA YENİ BAŞLADI GÖREVE. SEVGİLERİMİ GÖNDERİYORUM HEPİNİZE.
Tebrikler canım. Çok güzeldi. Sevgilerimle...
Canım, güçlü kallemini bir kez daha kutluyorum...
Sevgilerimle Nerminciğim
tanrı gökten yere insem öğretmenlik yapardım demiş.....kaleme övgüye gerek yok ne yazacağını bilen biri.....saygılar
Öğretmenlerimiz zorluktan yılarsa gençliği kime emanet edeceğiz? Bu atamalar sayesinde ülkemizin yaşam koşullarını ve her türlü zorluğu yakından tanımış ve gençliğe tanıtmış olacak öğretmenlerimiz.
Güzel bir yazıydı Nermin kutluyorum.
Nermin bacı... Her zamanki gibi yazın çok güzel... (Ancak bu kadar yazdırabildim torunuma. Onuda rüşvetle . Evde değilim Klavye Q oysa ben F kullanıyorum)
selamlarımla...
Canım benim ben de Aynur Kardeşime katılıyorum :)) Atanmış ya, ses çıkarmadan koşa koşa gitsin bence...
Maalesef hayat çoğu kez bizim istediğimiz doğrultuda gitmiyor. Birileri dümeni kırıveriyor başka yöne. Oysa gençliğimizde ne hayal kurarız hayata dair.
Olsun Adıyaman'ada çok güzel...Zaten gitmiş, bir süre sonra o da alışacak, benim Bandırma'ya alıştığım gibi:))
Sevi seviyorum canım.Kalemine sağlık...
öğretmenliği 657 ye tabi bir iş olarak görmeyen bu mesleği aşk ile sürdüren bütün öğretmenlerin
önünde saygı ile eğiliyoruz.
mutlu yıllar arkadaşım.
selam ile.
Binlerce öğretmen atama beklerken atandığı yeri beğenmeyenlere ne desek yeridir.
Helal olsun vatanın sağını solunu ayırt etmeden göreve giden öğretmene hemşireye doktora...Güzel bir çalışmaydı Nermin Abla. Çok az yazıyorsun artık. Bence daha sık yazmalısın.
Sevgiler.
KALEMİNİZ YALIN VE OKUNAKLI. SU GİBİ AKIP GİDİYOR. EMEĞİNİZE SAĞLIK... SEVGİYLE KALIN...
bakan başbakan yetiştirir öğretmen
subay,mühendis hekim yetiştirir öğretmen
o hep öğretmen kalır
terfisi yok
sadece yetiştirdiklerinin terfi edişleriyle mutlu olur
Öğretmenin terfisi öğrencisinin yüreğindeki yeri olmalı
meşakatlı çileli bir uğraş
senin sayende bütün öğretmenlerimize buradan bir kere daha selam sevgi ve saygılarımı yolluyor
o mübarek ellerinden öpüyorum..
senin yazılarının farkını zaten tartışmam bile yazılması gerektiği gibi yazıyorsun
kutlarım Nermin kardeşim..
sevgiler saygıalr
Yarınlarımızın teminatı çocuklarımızın eğitimcilerinden birini anlatan anlamlı bir yazı, tebrikler,selamlar.
Kısa ama amlamlı bir yazıydı.
Tebrikler Nermin.
Öğretmenlik kutsal bir meslek. Yazın çok güzeldi. Tebrik ederim canım. Sevgilerimle...
