Şehit Oldu Düşlerimiz

• 25 Ekim 2007 Perşembe 00:03:06

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

İsmiyle hitap etmedim hiç… Can’dı bedenimde… Hep özlenen canandım, ben de bilirdim az kalmıştı vuslata. Ne umutlarımız vardı hayallerimiz yarına dair. Hain bir pusuda şehit oldu düşlerimiz. Verdiğin son nefes ciğerime saplandı. Her zamankinden erken geldi hazan, sardı üşümüşlüğüm yorgun bedenimi.

Bir anne hatırlıyorum feryatlar içinde elbiselerine sarılmış. Gözlerin gibi yeşil pantolonun, ceketin öyle mahzun, sen yoksun. Kokluyor, kokluyor anne yüreği var gücüyle haykırıyor. Oğlum, oğlum… Bense susuyorum, içimden geçen sözler ağzımı yakarken kokunu duyuyorum uzaktan, annenin elinden almak istiyorum son giydiğin kıyafetlerini. Ben de sarmak istiyorum, yapamıyorum.

Üşüdüm…
Yıkıldım…
Düştüm yalnızlıklara…

Bu erken gidiş neden sevgili. Bu terör, bu kan, bu ayrılık niye. Bu kara bulutlar bu delice yağan yağmur niye. Kıyamazdın hani nasıl titrerdin üzerime. Niye tutuşturdun yüreğimi söyle… Ağır yaralıyım ilacım gözlerin nerede, kocaman ellerin nerede yar…

Kurtar beni düştüğüm karanlıklardan, gelişinle güldür anneciğinin yüzünü de. Kimse ölmesin artık ne olur, sen de dön geriye. Bu kalabalık tören de ne, gömmek istemiyorum, cenneti vaad ediyorum sana yemin olsun. Hareketsiz vücudunla taş kesilme kalk diyorum bir sevdalı gibi sar beni yeter ki, dön geriye.

Hayli zaman oldu, nasıl dertte başım yokluğunla bilemezsin. Bir uçurumun kenarındayım, dalgınım itme beni yokluğuna, itme. Kan revan oldu gözlerim, yüzüm ateşler içinde, ellerim buz kesti. Yaralı bir ceylan gibi bitkinim. Can çekişiyor ruhum. En dayanılmaz sıkıntılar içinde tükeniyorum. Ölüp ölüp diriliyorum anlıyor musun... Ben gündüz gece seni beklemeye razıyım, nefes al yeter ki; istersen hiç gelme.

Kabir azapları başladı bedenimde… Bu beden bir mezar oldu ruhuma yar.

Bağırıyorum şimdi yüzüne…
Daha kaç sevdalı yüreği dağlayacaksın terör.
Kaç yuvayı yakıp, yıkacaksın.

Yüzümü yer et yüzüne, iki elim yakandadır. Seni kazımak için ülkemden o kara toprağa yatacağım gerekirse. Dünyam harap oldu nasılsa, ocaklar söndü, nice yürekler dağlandı yeter. Aklım başımda yok bundan garı deliyim ben. Nam-ı diğer deli kız, dellendi korkun dağlar.

Şehit mezarlarının üzerinde yatacağım geceleri, akreplerin başını ezip doyuracağım ruhumu, çıldıracağım. Ülkemin bir karış toprağını yar etmeyeceğim kimselere. Aç kalacağım, susuz kalacağım her gün öleceğim. Can evimden vuranlara zehir emzireceğim. Kimse görmeyecek kan revan gözlerimi, topraklara bulanmış yüzümü kimse bilmeyecek.

Hain terör yüzüme bak hadi, canımı al benim de, ama son olsun bu gözyaşları. Dinsin artık yüreklerdeki keder. Artık yeter…

21/10/2007

Ayşegül TEZCAN