KUMUN ISLAKLIĞI

• 25 Aralık 2010 Cumartesi 23:41:04

--Minik Bir Aşk Hikâyesi--

Bir deniz kıyısındaydım.Her yanıma bulaşan ıslak kuma oturmuş,kırıp biraraya getirdiğim dizlerime sarılmaktaydım.Karşımda güneş kaç kez yükseldi,kaç kez batıp da yerini yıldızlara bıraktı bilmiyorum.Ayaklarımı yalayan dalgalar,soğumuş içimi yumuşatmaktaydı sadece.Bekliyordum hem de neyi olduğunu bilmeden.Bazen güneş yakıyordu acımasızca,bazense kar taneciklerini eritiyordum yanaklarımda.Bir yağmur damlası düşüyordu arasıra çatlamış dudaklarıma,ardından esen rüzgar daha da eziyet ediyordu çatlaklarıma.Ben hep o deniz kıyısındaydım.Neden bekledim ve neyi bekledim bu kadar bilmiyorum.

Sonra bir gün kalktım yılları devirdiğim yerden,o hep beklemeyi yeğlediğim deniz kıyısından.Nedense çok yorulmuştum orada.Sanırım geç farkettim durgun dalgaların insana daha da acı verdiğini.Sanki ayaklarıma her değişinde dişlerini tenime geçiren bir yaratıktı karşımdaki.Ondan kaçmak yerine daha da daldım içine.Deniz beni çağırıyordu,bağışıklığımı ele geçiren bir zararlı gibi.

Küçük bir kayık yaptım kendime.Yamalı bir paçavradan yelken yapıp taktım onu yamulmuş direğine.Çevirirken gıcırdayan bir dümeni vardı sadece.Artık o bir gemiydi belirsiz bir yolculuğa çıkmakta olan.Küçücük dünyamın boyutuna aldırmadan irileşen bir devdi gözümde.En güzeli de o yalnızca bana aitti, o benim gemimdi.

Pusulam yoktu,küçük bir kıpırtı vardı sol yanımda doğru yolda ilerlediğim an heyecanlanan. Onunla uyudum onunla uyandım.Yoldaş bildim onu yalnızlığıma.Kaybolmuştum ben,o da yol göstermekteydi bana binbir zorlukla.Çok uğraştı beni döndürmek için vazgeçtiğim hayata.

Sonra yıldız yağan bir gecede,okyanusun ortasında günün ağarmasını beklemekteydim.Çok parlak bir yıldız kaydı birden.Sanırım o da sıkılmıştı her gün takılıp kaldığı yerden.Düştü önüme, önce gözlerimi aldı parıltısı,sonra da söndü.Aldım onu küçük gemime,ona da yer açtım olmak mecburiyetinde olduğum yerde.İşte o küçük yıldız umudum oldu benim,seni ararken pes etmemek için.

Rotasız buldum ben sana giden yolları.İçimdeki sesi dinledim sadece,o minik mucizenin her kımıldanışı sanaydı.Her atışı sana yaklaştıkça hız kazanıyordu bir kez bile duraksamadan.Okyanusunda boğulmayı bile göze aldım.Çünkü gittiğim yolda kaybetmiştim kendimi.Çok çetin fırtınalar çıktı karşıma.Hepsini atlattım.Taşınması güç yükler yüklemiştim gemime,senin yoluna çıkarken.Ama yine de hiçbir fırtına yıkamazdı beni sana varamadan..Pes etmeyecektim.Tahtalardaki çatlakları umutlarımla doldurdum.Tek bir damla su bile sızmamalıydı sensizliğime.Çünkü sana varmaktı amacım,boğulmak değil.

Her dalga biraz daha yaklaştırdı beni sana.Her fırtına daha da muhtaç bıraktı sıcaklığına.Özlemin vardı içimde yokluğun değil.

Çok uzaklaşmışım kıyıdan,durunca farkettim.Gördüğüm sadece maviydi bulutlarla bir ettiğim.Çok yorulmuştum.Ağır bir dümeni çevirmekten su toplamıştı avuç içlerim.Sonra bir gün dalgalar savurdu beni bir karaya.Etrafıma bakındım gözlerimi ilk açışımda.Her şey tanıdıktı,kumun ıslaklığı bile.Birden anladım ki,zaten sen varmışsın uzaklaştığım yerde.