Dikkat dikkat! Şehrimizde oranı çoktan tükenmiş okurun, çoğul ekine bağış yapabilecek gönüllü insanlar aranmaktadır!

Afişe edilmesi unutulmuş alanlardan biriydi, şehrin kalabalığında daralan gönlün. Kaç yazar yazmıştı oysa yüreği sürgün, kaç şair ele almıştı yaşadığını bugün.

En önemli öneriydi, “oku” esirgeyen ve bağışlayan Allahın izniyle..

Her sabaha aynı uyanılan bir kâbusun, değiştirilmesi unutulmuş pili gibi hissettirdi, okumayan insanların çokluğu. Oysa hafızanın şaşırtıcı anılarında bile, herhangi bir kitaptan tek cümle dahi bilmeyen, insanlığın, gelişmek adına konuştuğu boş sözlerin değerini yitirmesi ne kadar da anlamlıydı.

Satır sonlarına sıkıştırılmış bir hayatın, boş vakitlerinde dolaşan duyarsızlığında, kitap okumak ara sıra, zordu. Kolay sömürülen bir gençlik için üstelik, değil okumaya, insanlığa bile itimatını bitirmişken..

Duraklarında, dikkatimi çeken yazıların, sıkıştırdım örselenmiş hayatın evcil yalanlarını düşlerime. Çizerken altını, sevdiğim cümlelerini kitabın,hatırınıza gelsin isterdim, okumanın ne kadar güzel olduğu..

Tembellik mi yoksa okumak sizce? Halkoyuna sunulsa, hangi bölüme katılacağını bile şaşırtan eğlence alanlarından, "okur" bölümüne yazılacak bir “lar” say ki yoktu.

Yazar oranının arttığı yurdumda, kabiliyetli ellerin yokluğundanmıydı bu duyarsızlık. İmkan bulunamayışındanmıydı, yoksul düşlerin sığınağına? Uzun cümlelerden sayfalarca kaçıp, özet bir hikayenin kısalığına indirilmişti "okurluk".

Kutlarım sevgili dostum, çok kaybeden, az kazanan, ama hep nedense zengin sayılan, gücünü çoktan yitirmiş insanların, çoğul ama birlikte olmayı başarabilmiş okur kitlesinin gönüllü bir üyesi olarak can kattın . Okumanın ne kadar değerli olduğuna dair,bir mum yaktın karanlığa.

Okurluğunun devamının gelmesi duasıyla..

Seyhan YILMAZ