George Orwell’in meşhur bir romanıydı 1984; günümüzde gerçek oldu. Büyük birader herkesi gözetliyordu romanında,haklı çıktı Orwell. Sene 2010,her tarafımız numaralarla,kartlarla,şifrelerle doldu taştı.Kimlik,telefon,banka kartı,numaraları bir yana nerede sıraya girsek bir numaramız oluyor nur topu gibi ve bekliyoruz sıranın bize gelmesini.Tam bir robot hayatı,duygu yok,felsefik düşünce yok,hatta aşklar bile şekil değiştirdi(tek gecelik),bir söz yazan olsa da eski klasikler gibi bir şarkı bestelense diye kara kara düşünüyor besteciler.
Bu arada yaşamımız beklemekle geçiyor.Aşık olmayı bekliyoruz,aşık olup kavuşmayı,kavuşup evlenmeyi,evlenip çocuk yapmayı,büyütmeyi,borçları ödemeyi,treni,otobüsü,uçağı beklemekle geçiyor ömrümüz.Beklemediğimiz tek şey yaşamımızın sonu,o da ansızın geliyor zaten beklemeden.
Peki ne yapmalı? Beklerken yaşamalı tabi,bu günü yaşamalı,bu ânı yaşamalı ve tadını çıkarmalıyız yaşamın,çünkü akan bir sudan iki kere su dolduramayız istesek de.Bence üretmek en güzeli; bir şiir,bir yazı,bir müzik eseri,bir düşünce ne üretebilirsek,bütün bunlar bizden sonra kalacak eserlerimizdir,tabi ki bir de yardımlarımız var o da çok önemli.Kendi çapımızda yapacağımız yardımlar da bizi daha insan kılacak ve kâmil insan olma yolunda bir tuğla olacaktır yaşamımızda.Üretmeyen insan mutlaka kendini tüketecektir ve tekrarlayacaktır,bu da yaşamın monoton olmasını doğuracaktır kısacası.
0 HALDE NE DURUYORUZ,BEKLERKEN ÜRETELİM,BEKLERKEN YAŞAYALIM,ÜZÜNTÜLERİ ERTELEYİP SEVİNÇLERİ YAŞAYALIM VE SEVDİKLERİMİZLE BİRLİKTE SEVDİĞİMİZ UĞRAŞILARIMIZA DEVAM EDELİM,HEPİMİZE İYİ YOLCULUKLAR.

YILDIRIM YILDIRAN
22 ARALIK 2010-İZMİR