Hep çok merak etmişimdir, çocuk bahçeye oynamaya çıktığında bir süre sonra önce düşük volümle, “Annee” diye seslenip annesine sesini duyuramayıp, geçen süre içinde volümü giderek artırıp “Anneeeeeeeeeeeeeeeeeee” diye ateşe düşmüş gibi bağırdığında bütün mahalle duyup bütün kadınların, “efendim yavrum” diyesi gelirken, o annenin kendi çocuğunun sesini ısrarla duymamasının ya da duymazdan gelmesinin esprisi nedir?

Normal şartlarda duymaması için bir tek neden olabilir, o da işitme engelli olabilir. Bu durumda da zaten annesinin böyle bir sorunu olduğunu bilen çocuk, sokağa çıktığında bu şekilde kendini paralarcasına bağırmaz. Demek oluyor ki, olayımızın kulak problemiyle ilgisi yok.

Bir anne çocuğunun sesini neden duymaz ya da neden duymazdan gelir, nedir bu aymazlık?

Burada amaç, çocuğu sokağa gönderip ondan saatlerce kurtulmak mıdır, böyle bir annelik olabilir mi? Annelik böyle birşey değil ki!

Bu yaşa kadar defalarca bu enteresan annelere şahit olmasam, “yok canım olur mu öyle saçma şey” derim ama oluyor işte.

Hem de öyle ki, çocuk sesini annesine duyuramayıp kahrından hüngür hüngür ağlıyor ama annemiz yine duymuyor. Artık öyle ki zaman zaman balkona çıkıp, “çocuğum derdin ne su mu istiyorsun?” diyerek kendimi çocukla ilgilenmek zorunda hissediyorum.

Anne olmak dünyaya çocuk getirip sokağa salıp, sonra da onunla bütün bağları koparmak değildir. Çocuğun elbette sokağa çıkmaya uygun bir yerde oynamaya ihtiyacı var ama annenin gözlerinin ve kulaklarının her daim çocuğun üstünde olması şartıyla...

Çocuğu bahçeye oynamaya gönderip, komşuya çay keyfi yapmaya giden anneler var. Bu kadar sorumsuzluğu bünyelerinde nasıl barındırırlar akıllara zarar.

Çocuk bahçede sıkıldı mı, kavga mı etti, diğer çocuklara dayak mı attı, dayak mı yedi, başına birşey mi geldi, acıktı mı, susadı mı, tuvaleti mi geldi ruhları bile duymuyor.

Ve çocuğu sokakta öyle avaz avaz bağırırken mahalle sakinlerinden sesten rahatsız olan mı var, hasta olan mı var, annesi uyutmaya çalıştığı halde her sesten etkilenip uyumamak için çırpınan bebekler mi var? Annemiz bunları da hiç düşünmez her ne hikmetse. Sanki bütün mahalle sırf o keyif çatsın diye onun çocuğunun sokakta kendini paralayana kadar avaz avaz bağırmasını dinlemeye mecburmuş gibi.

Böyle durumlarda ne yapmak gerekir?

Anneyi ikaz etmek gerekir diyeceğim ama anne zaten sırra kadem basmıştır, anneyi bulabilene aşkolsun.

benim annem
güzel annem
beni al kollarına
kucağında okşa beni
ninniler söyle bana

:) iyi bayramlar.