Her zaman ki gi bi güzel yaşmışsınız yine..
Sizde var olun... Kaleminizde...

Selamlarımla...

Engindeniz
harika yazmışsınız yine

kutlarım başarınızı

selam ve sevgilerimle

Aynur,yazını geniş bir zamanda okuyacam.Almanya'dan ortanca oğlan geldi.Gelir gelmez de bilgisayarı elimden kaptı.Bana da roman okumak kaldı.

Sevgilerimle kardeşim.

Büyük emek var.
Anlatım çok iyi ve anlaşılır.
Usta işi bir yazı.
Yazıdakiler hayatın kendisi.
Olaydan ziyade duygu boyutu öncelikli.

Güne gelmesine ihtimal verdiğim bir yazı olmuş.
Selamlıyorum yazarını.

Yine çok güzel bir öykü. Hüzünlü, canlı, akıcı.. Hayatın ta kendisi..

Ah Gülcan öğretmen! Ne yazık ki siz geçmişini, bugününü, evdeki sorunlarını okula taşıyan ne ilk öğretmensiniz, ne de son. Çocukluk anısının masumiyeti, bugün mesleki sorumluluğu unutmasına özür sağlıyor mu?

Görülüyor ki Gülcan öğretmeni karşıma oturtmuşsunuz.Sizi unuttum, onunla sohbete daldım.

Saygılarımla.

Hayatın bütün acımasızlıkları alt alta gelince Aynur Engindeniz yazısı meydana çıkıyor işte böyle...

Kutluyorum yazan kalemi sevgimle...

güzel bir yazı

kutlarım

10 numara bir yazı okudum.
Alkışlıyorum.

selamlar.

Güzel bir çalışma olmuş Sevgili Aynur. Usta kalemine tebriklerimle. Sevgiler

Psikanaliz...

Gözlerimi kapadım ve sayfanın içindeydim...

Susmak zamanı elbette kutladım...

Çocukken bilinç altına yerleşen kötü anılar daha sonra çağrışım yapan her şeyde yeniden filizleniyor. Mükemmel ötesi bir anlatımdı. Etkilenmemek elde mi? Tebrik ediyorum usta kalemini. Sevgilerimle..

yine güzel anlatımdı
kutluyorum sizi
söyleyecek söz bulamadım içim burkuldu
saygım sevgimlesin

hayatın çiziklerindeki kesitleri psikolog gözlüğü ile çizdiniz en kalınından gözlerimize


sevgiler

Çocukluğun deli anlarına inat mı yavaş ilerliyor herşey ve zaman...

Sadece bir sakıza sığdırılan mutluluk ve sonrası vicdan muhasebesi.

Yüreğine sağlık canım benim.

Sevgilerimle...