ölüm ve aşk

• 17 Aralık 2010 Cuma 01:42:26

ÖLÜM VE AŞK
Unutmakta ustalaşmış bir beyne sahip olduğumuzu biliyor musunuz? Daha doğrusu düşünmek istemeği durumları kendinden en uzağa koyarak geleceği planlayan bir beyin. ALES sınavına 10 gün kala bir tedirginlik sarmaya başladı baştan aşağıya beni, belki bir başkası için yarın gideceği iş görüşmesi, bir öteki için başka önemli bir şeydir onları kaygılandırmaya başlayan. Ne kadar da hayata baktığımız pencereler birbirinden farklı olsa da, baktığımız manzara ortak hepimiz için; hayat, ve ne yazık ki hepimizin baktığı pencerelerin camlarını kıracak ortak bir fırtınayı beklemekteyiz; ölüm. İnancımız her ne olursa olsun, bu hayat hakkında bildiğimiz tek gerçektir, ölüm. Bizi en çok kaygılandırması gereken ve hayat denen bu yolda yürürken hangi sokaktan önümüze fırlayacağını bilemediğimiz ama her daim kendimizden en uzağa koyduğumuz ölüme karşı hiçbir planımız yok, maalesef.
Dünyanın en güzel çiçeği olmasa dahi bir papatyayı bile koklayamamak, sabah doğacak güneşin saçtığı ışıklara yaslanamamak, körlüğü, sağırlığı, lallığı, topallığı ve tüm noksanlıkları an be an tatmak, her yalnızlıkta ve sessizlikte kendimizi kucağında bulduğumuz hayalleri kuramamak, ve artık gölgesiz kalan hayatları oynamaktır, ölüm. Sonu gelmeyecek diye avunduğumuz hayat tiyatrosunun, inen perdesidir. Hep yarına ittiğimiz güzelliklerin karanlığıdır, o. Mevlana gibi aşıkların aşkla sulağı düğün gecesi, firavun gibi tanrıların diz çöktüğü hayat bilmecesi. Kimi doğduğundan beri kaçarak uzaklaşır, kimileri ise aşk diye o’nla kucaklaşır.
Deme o ki gün gelir sen istesen de istemesen de. Kiminde sevinç yeşertir, bir tebessüm ile, kiminde sürgün matemi, bu yolda yolcusun artık, sen gitmek istemesen de. En çok birkaç el sallanır, sen nicelerini beklesen de. Hiç uğraşmadan elde ettiğin hayatı, kaybederken isyan etmen ne garip. Yarının planını yaparken bana ölümün hesabını yapmayı, unutturan beynim, bugün ölüm geldi diye tepki vermemi istiyor, ne garip. Derler ki: ‘’ dünya ya geldiğinde başına gelecekleri biliyor gibi ağlıyordun, oysa birileri seviniyordu senin doğumuna; ölüm hatırlayarak öyle bir hayat yaşa ki bu dünyada, giderken sende sevinç naraları, arkanda kalanların ağıtları yankılansın dünya da’’
Ölümle ilgili bazı söylemler:
‘’Gökyüzü şu ayrılığı duyup anlasaydı, yıldızlar ağlardı, güneşi ve ayı da. Padişah bilseydi ne çeşit tahttan indirileceğini, kendide ağlardı, tahtı ile tacı da. Uçan kuş, bilmiş olsaydı niye avlandığını, kırılır kolu kanadı, başlardı ağlamaya. Sağırdır kulağı ecelin, işitmez feryatları, yoksa dayanır mıydı hiç kanlı yürek sağanağına. Öz çocuğunu yiyen bir dev anadır dünya.’’ ( Mevlana)
‘’Ey yaşam, senin bunca değerli oluşun ölüm sayesindedir.’’( Senaca )
‘’İyi geçen bir gün nasıl mutlu bir uyku getirirse, iyi geçen bir ömür de mutlu bir ölüm getirir.’’ ( Leonardo da Vinci)