ÖĞRETMENİM
Sana içimden gelenleri anlatmam için kalemim çaresiz, kağıdım yetersiz, dudaklarım kelimesiz kalıyor.

Anne baba öğretmen üçü de benim her şeyim. Kim demiş kömürdür, petroldür diye. Öğretmen sanki bir torna tezgahı, bizleri bir nakış inceliğiyle işler. Bu nakışları bilgileriyle süsler. Bazen mutluluğumuza, bazen hüzünlerimize şahit olur. Bize yol gösterir. Aslında en büyük harita öğretmenlerdir sonu olmayan sınırlanmamış bir harita bu. Bir amaç uğruna yaşamayı öğretir. Susmayı değil konuşmamızı ister, konuşmamızı ve kendimizi savunmamızı öğretir. İnsanları dış güzellikleri için değil iç güzellikleri için sevmemizi ister. Sonu olmayan bir güzelliktir öğretmen, yavaş yavaş sevdirir kendini. Kimilerinin kalbini fetheder. Fethettiği kalpler başka kimseyi görmez. Öğretmen saygıyı, sevgiyi, dürüstlüğü öğretir. Kimi zaman bize öğrettikleriyle yetinmez daha fazlasını öğretmeye çalışır. Bazen düşünüyorum da hayatta olmazsa olmazların birisidir onlar. Kimi zaman kızsa da ben adım gibi eminim ki bize karşı içinden atamayacağı sevgiler besliyor. Bizim için o kadar fedakarlık yapıyorlar ki unutması mümkün değil. Öğrencilik yıllarımda bir çok durumla karşılaştım. Hep yanımda baş ucumda bekleyen öğretmenimdir. Bence öğretmen ailedir, gençliğe güven, öğüt ve bilgi verir. Tıpkı solmayan çiçek gibi narin, saf ve temizdir. Kânaatimce öğretmen anne ve babadan sonra en değerli varlıktır. Paha biçilemez bir sevgi onların ki. Hayatta en önemli şey su olduğu gibi bilgi pınarımızda öğretmendir. Sonbaharda dökülen yapraklar gibi dökülmüyorlar. Adeta içimizde benliğimizde yaşıyorlar. Ailelerimiz bir kişiyi eğitirken öğretmenlerimiz bir toplumu eğitiyor rehber oluyorlar.

Biliyorum ki öğretmenler hep içimizde benliğimizde yaşıyorlar ve yaşamaya devam edecekler. Sonsuz bilgileriyle tüm dünyaya ışık tutacaklar.