Varlığın her zerresinde,

İklimlerin ötesinde ki o suhuletli güzelliğe,

Emin adımlarla gidebilmek bir mefkûreyse o zaman niye?



Gerekçeler gözler önünde,

Düşünmek insan için ilelebet bir hedefte,

Nefeslenmek, bahşedilen müstesna bir güzellikse, aşk ile!



Hilkatte donmak,

Hevesler için coşkunlukta boğulmak,

Dareyn saadetini unutarak an’ı yudumlamak ne kadar acı!



Sancılardan da sancı,

Ey akşamcı, nafakası uğruna koşturan sabahçı,

Uyanmak için gün bugün işte, akşamdan sabaha olmayacak!



Yıllarca derlediğin gerekçe,

Nefes şayet müddetin sancısıyla verilense,

Kalk git yoluna, tercihlerinin umuduyla ve solgun soluğunla!



Anlaşılmaz bir hal nasıl olsa,

Kim kimden ne soracak, idrakinde yoksa!

Ruhun yalnızsa, kalbin boşluk içinde adımlıyorsa hüzün orda!



Yollar, yıllara çok direndi,

Bir düşün zaman içinde kimler vardı,

Göçüp gidenlerden geriye ne kaldı, yaşamak bir zamanı andı!



Hesap niye vardı,

Ömür içindeki sahifeler seninle anlamlıydı,

Arzı cihanda anılan nefesler, seni kul yapacak latif devrandı!



An çekip gittikçe,

Keşkeler ne kadar anlam bulan bir kelamdı,

Kalbin sahibi için atandı, ruhun bahşedilen sevdanın aşkıydı!



Sen anlamayınca,

Kelam her ne kadar durmadan yazılsa da,

Bir yaprak dökümü, bağ bozumu iklimi sudur ediyor melalime!



Her ne kadar niyaz etsem de,

Sen bizzat talep etmeyince sabırda nafile,

İraden seninle hesabın dürülünce kabrin serinliğinde nefsinle!



O vakit hicran kuşatıyor işte,

Sevgi, hak adına serdedilen bir hakikatse,

Muhabbet, bunun için nefeslenilecek bir meşk ise haydi söyle!







Mustafa CİLASUN