Yine ağlıyordu,hıçkırıkları sevgi dolu bir kalpten arda kalan son çığlıklardı...Saçları yüzünü kapamıştı,yada o saçlarıyla örtmek istiyordu o güzel yüzünün morluklarını...Canı yanıyordu;yüzündeki ve vücudundaki morluklar,dudağındaki patlak,gözündeki morluk,canını acıtmıyordu aslında...Onun kalbi acıyordu,kan ağlıyordu,can çekişiyordu...Sevdiği adamın bu kadar acımasız olduğunu onun olduğu gün anlamıştı,artık elimdesin der gibi,artık bana mecbursun der gibi mahvetti hayatını güzel kızın....O kadar sevmiştiki;beyez gelinliğinden,ailesinden,sevdiklerinden,geleceğinden geçmişti...Onunla gurbeti,onu aşağılayıp dışlayan ailesini,onun dayaklarını,ihanetini,hakaretlerini kabullenmişti adeta...Yıllarca aynı işkence aynı kötü anılar kapladı yüreğini...Belki birgün eskisi gibi olur,yine severdiye,ilk aşkım diye sabretti...Herşey yasaktı ona;dışarı çıkmak,alışveriş yapmak,arkadaş edinmek,ailesini görmek...Giyinmek, süslenmek ve gülümsemek.Aynalara küsmüştü,babasının Güzel yüzlü kızımdediği yüzü tanınmaz haldeydi,annesinin kopacak diye usulca taradığı saçları yerlerdeydi...Ağlıyordu,çok uzaklardaydı kimsesi yoktu,önüne gelen besleme yerine koyuyordu,kocası bir taşlarken,eller bin taşlıyordu..Çaresizdi,yalnızdı..Yıllar geçmişti,koskoca on yıl....Değişen sadecedahada yıpranmış teni,ağarmaya başlamış saçlarıydı.Ağlamaktan gözleri yumuk yumuktu...Hayata güvensiz,kendine güvensizdi....Yıllarca mahkum hayatı yaşamış,hücrede işkence çekmişti.Psikolojisi bozulmuştu,bir zamanlar canını bile gözünü kırpmadan verebileceği o adam insan bile değildi,dövdüğünde bir tokat yetmezdi,öldüresiye döverdi..Yastıkla boğar,kafasını kulaklarından ağzından kan gelene dek duvarlara vurur,saçlarını dipten yolar,kusana dek karnını tekmeler,bazen kolunu kırar bazen bacağını...Erkek ya hava atacak ya...Ailesi koçum helal sana karıya yüz vermeye gelmezdiye sırtını sıvazlayacaklarya...Sevgilisine gitmek onu aldatmak için bir sebebi olacak ya....Sonrada beğenmez karısınıkadın olsaydın,kadınlık yapsaydınder,kendini bir şey sanarak...O senin kahrını çekerek,sana evlatlar vererek,seni severek,açlığında hastalığında seni bırakmayarak,ihanetlerinde Allaha sığınarak,dayaklarında dua ederek,asker yolunu bekleyerek,ona düşman gibi davranan ailene kölelik yaparak KADINLIK YAPMADIMI...Evet senle unuttu kadınlığını,saçının okşanmasına,sevgiye,anlayışa,iyiliğe muhtaçtı...Aldatmadı,bırakıp gidemedi ilk aşkımnamusum,çocuklarımın babası dedi...Dedi de bunu kim anladı....AŞKIM VURMA CANIM ACIYORdiye yalvardı,daha morlukları geçmeden birdaha dayak yedi...Sustu,susturuldu...O kadınlık yaptı ya sen adam olabildin mi?Allahın emanetiydi size kadınlar...köleniz değil..Aldatın sonra bahaneniz kendine bakmaması olsun,kadınlık yapamaması olsun...dayak yiyen bir kadın nasıl kendine baksın??? ancak ağlar,sızlar,kahrolur..o mosmor suratına makyaj mı yapacak,o çürüyen bedenine en güzel kıyafeti giyse ne olacak..yasamı bitmiş elinden tüm sevgileri alınmış zavallı kadın...O günü birlik fahişeler daha mı değerli???onlarada aynını yapın çekiciliği kalır mı???sana zevk verebilir mi?......seninle olabilir mi?asla.......Zaten adam gibi adam helalinde bulur herşeyi,ona yaşatır tüm güzellikleri....O sana emek verdi,o sana öyle bir ortamda,dayaklarına madur kalarak sana evlat verdi...Artık sevmiyor seni,biliyor o kötü kalbinibirdaha baba yapsa evlat versede,senle aç susuz kalsada,her derdini çeksede boş,sonunda koca bir hiç...artık sevmiyor seni,sevilecek neyin kaldı ki,birgün güzel bir an yaşattın mı??artık sevemez seni,sevgisi bittikce bir canının olduğunu,canının acıdığını hissetti belkide...CANI ACIYORDU.......çok acıyordu;emekleri,fedakarlıkları,karşılıksız aşkı acıtıyordu kalbini, o tek başına yaşadığı için dahada ağır geliyordu,eziliyordu bu ağırlığın altında...kangren olmuştu bu sevda,ya kesip atacak ya o bedenini yavaş yavaş kemiren illetle yaşayacaktı...Gitmeye kalksa namussuz derlerdi??Yaptıkları bilinmezdi...kendileri hep iyiydi...oysa o iyiydi yıllarca çekti,sevsinler diye uğraştı..Bunu kocası için yaptı ama o da yanına kar kaldı....Kocası anlamadı,ailesine mecburdu,karısını istemiyorlardı ancak karısını döverse,ailesine yediği yemeğin borcunu ödüyordu...o zaman mutlu oluyorlardı...Hep ailesi oldu kötüde olsalar iyi bir yanlarını bulurdu,kıskançlıklarışayırmaya çalışmalarışdayak atıp attırmaları iyilik olamazdı ama beyni bir kez yıkanmıştı,sen eldin sadece el...O kadar güzeldiki karısı,melekti..namusluydu,iyiydi...Ki yıllarca çekti,başkalarından değil kocasından istedi o sevgiyi,onda kaybetti onda bulmak istedi tekrar,bir oydu çünkü,bir onu görmüştü gözleri.......çooook sevmişti,bu yüzden kin tutamadışnefret edemedi belkide.....Ama sevmiyor artık, nefrette ediyor ,kinde duyuyor o acı çekiyor çok acı çekiyoro seninle yeni güne uyanmak istemiyor...Ölmüş umutları,sevgisiz kalbi sadece gitmek istiyor....SADECE GİTMEK İSTİYOR VE BİLEKLERİNİ KESEREK YAŞAMINA SON VERİYOR.....