Seni sevdiğimi sanmışım ben,

Oysa ki;
Sadece seni kendime benzetmeye çalışmışım,Yani ben aslında seni değil “kendimi” sevmişim.
İlginç,
Seni severken sana benzemeyi aklımın ucundan geçirmemişken,seni kendime benzetmeye çalışmışım.Oysa senin gibi olmayı düşünmeyen ben,seninde benim gibi olmak istemeyeceğini düşünememişim.
Yani egolar büyütmüş onları sevmişim. Ama sana baktığımda hep SENİ SEVDİĞİMİ söylemişim.
Sevmeyi bilmediğimi yeni anlıyorum. “üzgünüm”


Saygısızmışım meğerse.
Bana saygılı davranman gerektiğini sana anımsatmaktan,sana saygı duymam gerektiğini düşünememişim nedense!

“utanıyorum”
Seni sen olduğun için sevip kendime benzetmeye çalıştığım için.

Düşündüm de;
Sende kusursuzluk ararken kendi kusurlarıma ne kadarda kör kalmışım…
“beni affet” demeye dilim varmıyor.

“utanç içindeyim”
Sana ikimiz bir bütünüz derken, kendimi iki ile çarpmışım hep seni yok saymışım.
Seni anlayamamışım ama beni anlamadığına hükmetmişim nedense.
İsteklerimi sıralamışım,isteklerine kör kalarak.
Basitsem işim isteklerini,tepkisel yaklaşmışım isteklerine.

“ilginç”
Yapabileceklerimi yapmamış,yapamayacaklarımı ise isyan ederek bastırmışım.
Şimdi çayım önümde düşünü yorumda o günleri,ne kadarda zavallıymışım.

Düşünmekten utanıyorum düşündükçe;
Ne kadar iki yüzlü davrandığımı anlıyorum.Seni SEVDİĞİMİ söylerken,
“aslında kendimi sevdiğimi” söylemişim ve neden bana benzemediğine şaşmışım hep.

Yanılmışım;
Oysa ki bana benzemeyen gülümseyişinin ne kadar sıcak olduğunu şimdi anlıyorum
Uzaklara bakışında ki enginliği kahverengi gözlerinden okurken seyahatlere çıktığımı
Nasılda unutmuşum.

Meğerse ben seni hiç anlamamışım!!!

Sana çocuk yüreklerden söz ederdim.Çocuk kalmalıyız derdim.”bir yanımız hep çocuk kalmalı” diyerekten.Şimdi düşünü yorumda çocuk yanlarını hep alaya almışım.
Özür diliyorum;
Senden ve Sevgiden…

Bu kadar anlamlı bir sözcüğe ne kadar anlamsızlıklar katmışım.
Sürekli benimle ilgilenmene sinir oluyordum ya,düşünüyorum da;
Çocuk yanlarımı onarmışsın…
Dağınıklığımı toparlamışsın…
Seni şimdi anlıyorum…
Ama seni anladığımı iddia etmeyeceğim.Kim bilir sendeki daha ne çok güzelliğe kör kalmışım.

Acelem yok;
Bir çocuk heyecanı var içimde.

“SEVMEYİ ÖĞRENECEĞİM”
Önce ortak yanlarımızı seveceğim. Seni diğer yarıma eklerken kendi yarıma bakacağım nerem eksik diye.

Bir tek tesellim var…

Sevmeyi öğrendikçe “YİNE SENİ SEVECEĞİM”

Duyuyor musun ?