Ömrümün son deminde bir başkayım
Geçiyor hüzün içinde günler ve fakat ziyadesiyle niyazdayım
Oysa ne hastayım ve ne de bir muhayyilemde hasretin sancısıyla ayazdayım
Derdimi ne kadar anlatsam da kalbi manada hala hicranı sinemde bulmaktayım





Ey kutlu nefes ne olur durma ses ver
Şevkin sayfalarında halimin sefilliğini ihsanınla bir görüver
İnşiraha susayan gönlümü ruhumdan neşet eden ömrümü aşk ile dürüver
Ne baharlar gelip geçiyor nefesler hazzın esenliğinde göçüp gidiyor kim ne diyor





Anladım ki artık sükût kar etmiyor
Sessizliğin nağmelerinde halim fakirleşiyor aşk meşk ettiriyor
Hissiyat umudun teslimiyetinde uhdeler sabrın ellerinde kanaat kimde
Ne soran var ve ne de bir ibretle bakan gelen safa içinde giden hevesleri derdinde





Gözlerim nazar ederken bekliyor
Ne kadar fersizleşse de halin deminde nöbeti kimseye bırakmıyor
Hasret sancısı atık acı veriyor umutlarım nihayette solgunluk yaşıyor
Hazan sinemde ziyadesiyle farklılaşıyor bahar ne kadar açsa da kalp bizarlaşıyor





Mekânım gariplerin sığınağı
Kalbim yudumladığım çilelerle dolan sayfaların efkârlı barınağı
Felek böyle isteyince bahtım hüzünle raks edince hicran ağıtlarım içinde
Ne haz kalıyor ve nede kalbimde niyaz sürurla anılıyor ömür şimdi bir hal yaşıyor





Artık sığınağım rahmet olunca
Solgun nefesim bizarlık içinde nutkumu durdurunca aşk ruhumda
Kimsesiz sokaklar terkedilmiş mekânlar mahzunlaşan yakarışlar yanımda
Yırtılan mektuplar ağlatan mısralar yüreği dağlayan sayıklama kimin umurunda





Dağlar şimdi hıçkırıyor afakta
Ey sessizliğe bürünen yaşarken dahi kefeni edebiyle giyen nerdesin
Sen naifliğinle ruhuma perdesin ar içinde nefeslenen suhuletsin sen ülfetsin
Bir ses ver şevkin sancılarını kalbimden çektir hasretin özlemini halimden sildir





Nidamı ne zaman duyacaksın
Ne aradığım rıhtımlarda varsın ve nede ummana açılan aşkı nazarsın
Sen sinemde efkârsın sancılar yaşatan farksın aşk iksirini yâd eden şafaksın
Ömrüm artık nihayetin eşiğinde kalan solgun nefes fevkalade silikse feyzin nerde





Mustafa CİLASUN