Dışarda yağmur var gönlümde ise garip bir huzur. Nezamanki yağmur yağsa, toprağın güzel kokusunu hissedip ruhumun yenilendiğine şahit olur yüreğim.

Hani yağmur yağınca; şöyle bir camdan dışarı bakarsım, ogün sanki yağmurun yağdığı yerlerde temizlik varmış gibi hissederim evlerin çatılarından akan yağmur suları evlerle birlikte sokaklarıda yıkar, sanki doğa yıkanır, herşey yenilenir ya . İşte şimdi de ruhumu, içimi, umutlarımı yıkayıp yeniledi sanki.

Ruhumda yeşeren umutlarımla yürümek geldi içimden. Saatlerce yürümek, yağmurun altında ruhumla başbaşa kalmak.

Şemsiyesini almadan çıktı ruhum, yağmurun altında ıslandı. Her düşen yağmur tanesi ruhumu yıkadı sanki. Arındırdı içimdeki en olmazlarımı. Geçmişle yüzleşti, hesaplaştı. içi titredi ruhumun.

Birzamanlar gönlümün kırçiçeği bahçesini tarumar eden rüzgar, ılık bir esintiyle tekrar gönlümde yerini aldı. Ruhumun bahçesinde yeşerdi umutlarım.
Ne çok özlemişim yağmur damlalarının ruhumu yıkayışını.

Umutsuzluklarıma meydan okudu sanki bu yağmur. Biliyorum her yağmurun ardından kalbimin uçuşan kelebek sürüleriyle birlikte kış olan yanım bahara merhaba diyecek.
Yalanlardan ayıklanıp bütün sözleri, dost bakışlara gizlenmiş sahtelikten ve yüreksizlikleri cesaretinden sıyırıp, insanların özüne vefa, gönüllere görünen sevda, her yağmurun ardına bir gökkuşağı ve sevgiden uzak dünyanın inadına her karaya bir ak bulunsun isteyerek döndü ruhum

Yarına dair duyduğum heyecan bir umut getirmişti içime besbelli, yeniden doğan güneş gibi anlamlı olmalıydı bundan sonrası. Kırılmamalıydı, daha da çok mutlu olmalıydı. Birkaç gündür yağan yağmur, kalbimi sıkıştıran kasvet, hüzünler, hastalıklar, olumsuzluklar yağmurun ardından gelecek, karla birlikte kapatmalıydı, tüm olumsuzlukları. Ruhum kardelen olup açacak, gönlüme düşen tüm çiğ tanelerine inat.
Sevgiler diliyorum gönlünde yağmurun ardından gelen kar a inat kardelen olup açmak isteyenlere...