Hep bağlantılı bu hayat be! Zincirleme isim tamlaması gibi...Örneğin;"pamuk helvanın çubuğu",ben her ne kadar pamuk helvayla ilgilensem de başta,sonunda yine çubuğuyla başbaşa kalan yine ben oluyorum,bunu da bana hayatın bir hediyesi olarak değerlendiriyorum.Keşke biz Ayşe’yi sevdiğimizde babasını da sevmek zorunda olmasak,evinin önüne gidip,penceresinin altında usul usul beklerken nur yüzlü sevgiliyi,bıyıklı babasını görmesek keşke değil mi ?
İşte hep bağlantı,hep bağlantı...Önemli olan bağlantıyı iyi kurabilmek,Ayşe’yi beklerken babası çıkıyorsa pencereden,bu Ayşesiz yaşamak için bir gerekçe mi?Seveceksin kardeşim bal gibi de seveceksin!Sevdiğini bütünüyle,ayrıntılarıyla seveceksin...Onun seni sevmesini nasıl bekliyorsan ondan,sen de onu öyle seveceksin kardeşim yok öyle üç kuruşa beş köfte!
Gülü bulduysan eğer hala bu zamanda gül gibi kokan,bırak dikeniyle mikeniyle uğraşma,bırak yaprakları dahi dikenden olsun hatta,bir kere de dolu tarafından bak be kardeşim şu bardağa...Sen kendini pamuktan mı sayıyorsun ki? "Sütten çıkmış ak kaşık" deyimini kullanırlar hep temiz ve berrak olanı tabir etmek için. Yahu o kaşık sütten bile çıksa sütün altındaki rengi gözükmüyor mu yine de?Söylesene seni neye batırmalı da, dikenlerini kapatmalı?
Arkadaşım; senin için dileğim,ayrıntılarında bile Mutluluğun en ince ayrıntılarını görebileceğin insanı bulman kendine,kendini bulman...Bağlantını iyi kurman,hayata o bağlantılarla bağlanman...

Selim Akgün