Uyumuyordum aslinda,
gözlerim kapaliydi sadece.
Kendimi unutmak,dünyayi unutmak icin,
kaptamistim gözlerimi.
Artik kendimden gecmistim,
ne aglamak,ne bagirmak geliyordu icimden.
Annemi hissetmistim birden yanimda,
gözlerimi acip,cökmüs pes etmis yüzünü gördüm yani basimda.
Gözleri,simdi gidiyorum,ama hep senin yaninda olucam,
gibisine bakiyordu bana.
Anne,demek istiyordum,
anne..
Beni birakma,
gitme..
Elveda digisi,
yüregimi ürperti.
O an ki halimi nasil anlatsam,
bilemiyorum.
Sadece,hayatimda en büyük darbeyi yemek üzerinde oldudugumu,
anlamistim caresizce.
Biri beni sarsin,
kollari beni alsin yüregine,
tasisin beni elleriyle,
bunu istiyordum o an,bir tek bunu..
Kimse yoktu,
annem bile gitmek üzeriydi.
Babam kendi dünyasinda uyuordu derin bir uykuda,
ben yanliz,
caresiz,
cocuk.
Kendim sarldim kendime,
gözlerimi hic acmayasina kapadim,
ve gitmek istedim.
Uzaklara,
yabanci bir sehire.
Gidemedim,
gidemedik..
Ikimiz de,
hala,
seneler sonra,
burdayiz..