Karanlık bir gecede elimde sadece bir kalem var.ümitler sevgi tüketmiş beni.titrek ışığın altında kafamda binlerce düşünce var.alacaklı gibi çullanmışlar üstüme.ne kadar bassamda kafamı yastığa , ne kadar susturmaya çalışsamda bırakmıyorlar beni.eski bir sevdayı hatırlatmak amaçları.bilmiyorlar ki içimde akmayan gözyaşıdır sevdam.hem unutuğum hem de heran aklımda olan.başıma yastığa her koyduğumda yavaş yavaş akar zehir gibi gözyaşlarım.kimse bilmez kaç gece ağladığımı , kaç gece boyunca yastığımın sırıl sıklam olduğunu sadece dışardan bakarlar.kimse görmez hazan mevsimi yaşadığımı, kimse duymaz içimde kopan fırtınaları daha neler bilmezler işte..aslında düşünüyorumda kimse de kim?var mı birileri yanıbaşımızda.demiş ya ruşeni;
Kimsesiz hiç kimse yok her kimsenin var kimsesi
Kimsesiz kaldım yetiş ey kimsesizler kimsesi"
yetiş iste kimsesiz boynu bükük sevdam.sen herşeyimsin benim; benliğim,umudum hayallerim ,ruhum...kimsem olmasada mutlu olmak istiyorum.türk filimleri gibi bitmesede sonum, en azından aralar serpişmiş küçük mutluklarım olsun hayata...