Öyle anlar varki,içimdeki girdaplar çoğalır,farklı bir gün
acıya doğmuş güneş
bugün bırakın haykırarak ağlamak istiyorum,yokluğu acıtır içimi.
Bedeninde taşıdığı o sinsi hastalık,eritti gün be gün seni.
Rüzgar gibi esti narin bedeninde ölüme yenildin ABLAM...
Anne yarım,cananım,yüreğim kanar durur.
Sensiz bu günler anlamsız geliyor.
Şimdi yoksun !
Yanımda hiç olmayacaksın,içimi yakar...
Yasımla bırakıp gittin.
Yaşama dair umudun bittiği yerdeyim.
Özlemle seni özlüyorum ablam...

Seninle paylaştığım, sekiz ayın son onbeş güne sığan beraberliğimizde
Son sözlerin
seni seviyorum bacım
Bende cananım...
onbirinci ayın onaltısında kaybettim ablamı.

Bu gün gökyüzü açık...
Mersinin gölgesi gökyüzüne meydan okuyor
Masmavi denizi,
Üstünde sefer yapan,
Küçük kırmızı yolcu vapuru,
Sularda süzülen bir ışık demeti gibi...
Tepede uçuşan martılar,
Yol arkadaşı olurlar.
Sensizliğin son durağı,
Krizantemlerle çevrili,
Beyaz mermerler içinde
Tarsus ta hüzün,
Gönülde sızı var ABLAM...
SENİ SEVİYORUM .

ZEYNEP PEKDAĞA BİR MEKTUP VAR
ESİN ÇEVİKOĞLUN DAN