Sırf kendimi korumak için ördüğüm kozayı her defasında delip geçen çocuk.....

• 3 Aralık 2010 Cuma 12:05:59

Ruhumda depremler yaratan, içimde birşeyleri yıkıp öldüren sana... Şiddetini kestiremediğim sarsıntılarla ruhumu, bedenimi oradan oraya savuran deli rüzgara... Yıkıldığım doğru, içten içe...Yıkılmadım sanma... Ayakta kalıyorsam eğer sırtımı dayadığım birileri var, bunu bil... Sen yine ansızın hayatıma girdiğinde, ben bir delilik yapıp seni yine yeniden affettiğimde kocaman harflerle bana "Kendi düşen ağlamaz!" diyen birileri var. Seni benim terkettiğimi sanıp bununla teselli bulanlar, benim bununla teselli bulduğumu sananlar, yanılanlar... Senin sevgilinken, çocuğunken şimdi hiçbirşeyinim!!!Sen de benim hep ama hep herşeyimsin!Affedilmeyi haketmeyen ama affedilenim... Yaşamımın bir parçası hatta yaşantımın ta kendisi olmaktan olmaktan bir türlü bıkmayan insan... Sırf kendimi korumak için ördüğüm kozayı her defasında delip geçen çocuk... Kaderimi kendi elleriyle yazan ve bir kitap gibi önüme fırlatan yazarlar soytarısı ... Gülücükleri gözbebeğimin içine yerleştirmesini bilen yegane insan.. Sen; Hayallerimi pembeye boyayan... Bırak onlar hep pembe kalsınlar, Gülücükler gözlerimde...