Bu yazıyı herkes okumalı ve ders almalı..
“Çağımızda en küçük bir ön yargıyı yıkmak, atom çekirdeğini parçalamaktan daha zordur.” Demiş Albert Einstein ama sanırım bu görev bilim adamlarının değil, senin gibi duyarlı yüreğe sahip sanatçıların işi..Önyargının temellerine yerleştirilen bir atom bombası gibiydi yazı..Tebrikler sevgili Öznur..

Önyargı ve sonyargı..al sana iki baş belası.
Sakin olmalı...
Düşünmeden konuşmamalı...
Düşünmeden yazmamalı...
Düşünmeden çizmemeli..
Velhasıl düşünmek için gerekli donanıma sahip olmalı insan.
Beğendiğimi nasıl belirteyim...
Alkış...
Yok ben en iyisi sayfanıza kurdela bırakıyorum...
En demokratından,yürekten olanından.
Selam ve dua ile..
Çaw..

erolabi tarafından 12/3/2010 2:50:03 PM zamanında düzenlenmiştir.

İnsan bazen çıkıyor insan olmaktan lilacım..gözler hep güzel görse keşke..
severek okudum yazını tebrikler canım...

Sevgili li_la önyargılarımız, dedikodularımız, yalanlarımız, iftiralarımız. Hayatta bizi insanlıktan çıkartan ve insan olmanın erdemini unutturan en kötü vasıflar ve bizler bu vasıfları ne yazık ki yok edeceğimiz yerde, her gün bir başkasını üretip, birçok aileyi ve insanlığı yok etmeye devam ediyoruz.

Hepimiz çocukluk yıllarımızda bu tür örnekler mutlaka yaşamışızdır. Önemli olan sizin gibi, yaşadıklarımızı kaleme alıp aktarıp bir çok kişiye dersler verebilmek. Teşekkür ediyorum bu özel paylaşımınız için.

Önyargısız bir dünyada yaşayabilmek dileği ile Sevgiler yüreğinize

Sevgili Li-la anın bana bir anımı hatırlattı. Bir gün iş toplantımız uzayıp geceye sarkmıştı. Mevsimlerden yazdı ve ben eve gelirken meraklı kadınlar kapı önlerinde oturuyorlardı.

Beni görenler nereden geldiğimi sorunca, toplantımız vardı demiştim. Demez olaydım; her kafadan bir ses çıkmaya başlamıştı, 'Vay sen tarikata da mı katıldın!' İşte, tüm çıplaklığıyla günümüz insanı demekten başka bir şey gelmiyor aklıma.

Sevgimle...

Lise dönemimin en klişe konusuydu kompozisyon derslerinin : Sanat, sanat için mi yoksa toplum için mi yapılmalıdır ?
Hiç de fazla düşünmeden, toplum içindir cevabını verirdim. Bu gün de fikrim değişmiş değil. Sanat ve hatta sanatçı, toplum için doğmalı ve toplum için yaşamalıdır. Tanrı onlara bu yeteneği, bence bu kutsal amaç için bahşetmiştir.
Sanatçı, her eserinde topluma bir şeyler vermeye çalışmalıdır.
Bu anlamda, bu yazıda yazar, sanatın ve sanatçının Tanrı'dan aldığı görevi yerine getiriyor bence. Tüm insanlığa yararlı, olumlu bir mesaj sunuyor bizlere. Bizden teşekkürler...

Güzelmiş gerçekten...

Önyargısız olmak gerçekten zor...

Saygımla...

Şu günlerin revaçta dizisinde-bitmeyen şarkı- düşülen hataya bu yazı da düşülmemiş. Kadın aslında sadece şarkıcıdır ama herkes onu pavyonda çalıştığından kötü kadın olarak görür. <İyi insan olmak için genel kabul görmüş değerlerin hepsine ve bir statüye gereksinim yoktur> bölümünü o küçük kız verebilmişken; bunca yıl sonra ve güya Avrupa yaklaşımı içindeyken, biz büyükler hayata geçiremiyoruz. Fahişe olmamanın ‘iyi insan’ için yeterli olmadığı gibi, fahişe olup çoğumuzdan daha iyi kalabilen kadınların olduğu da unutulmamalı…

Yazarı gönülden kutluyorum.

Söylenebilecek bir çok şeyi söylemişler dostlarımız.
Malesef bir kuru; kalemine sağlık demek geliyor bu gün içimden.
Birde bu satırları okurken bakmak istedim , kötü bakanların gözünden. Hakikatten kötü kadın dedim hastaneye gidene kadar, hakikatten kötü kadın dedim babası ölünce illede o yala mı düşmek gerekir. Kötü kadın algılamasını senin gözünden okuttuğun için Kötü kadın dedim, gözünden gerçekleri görünceye kadar.

Sonra kötü ne, iyi ne ve nasıl anlaşılır dedim kendi kendime. İlle ön yargı mı , yada yargısızlıkmı, empati yapmakmı yada ne bileyim senin dediğin gibi Sanrı yanılması mı?
Az buçuk tefekkür ettim sonra.
Dedimki; Her gün içki sofrasında beraber içen iki arkadaş, dışarıda beraber kavga gürültü etmiş, beraber dayak yemiş, beraber içeri girip çıkmış. Ah ulan rıza daki Rıza gibi hani.
Sonra ölmüş....
Cenaze namazında cemaate soruyor imam; NAsıl bilirdiniz...?
Kimin gözüyle bakayım li_la.
Hikayenden nasıl buralara geledim bende anlamış değilim. Zannetmeki yazından en son paragrafı çıkardım. Zalimde alim, almdende zalim doğaar. Ve kimseyi kendi iradesinin dışında seçilmiş mecburiyetler yüzünden yargılamam ben.

yada boşver ben hiç bir şey demedim farzet...

ozaman neden gönderiyorum yorumumu ... laf olsun diye .
kal sağlıcakla..

Sen gibi yani olduğu gibi berrak şeffaf insan insan bir yansıma vardı sayfanda...

Elbette kutladım...

Çok akıcı ve güzel bir anlatımdı.Önyargılarımızla ilgili sorunumuzu çok güzel bir şekilde dile getirmişsiniz.E tebrik etmekde bize düşer artık .:) başarılar dilerim ...

Keşke dünyaya ve insanlara o masum küçük kız gibi bakmayı becerebilsek.
Ama daha hayatın başında öğretiliyor hırs, kıskançlık ve önyargı. O küçücük yürekler kirleniyor ve masumluğunu yitiriyor cahil ellerde.
Yazı iyi bir hayat dersiydi anlayan için.
Yüreğinize sağlık.

bu yazı bana çocukluğumu hatırlattı belkide hayatımın en mutlu yılları
Çocukluğum ben ve Köyüm
Hayatım ilk yılarıydı beklide gözümü açtığım zamandan bu ana dek,
Hepsi kara kare satır hatırlarım.
Yaşımı hatırlamasamda 5-6 yaşlarından bu yana diyebiliriz.
Bir bilya arabam vardı ön bilyaları büyük arka bilyaları öndekine nazaran biraz daha küçük
Severdim onları bir çocuk mahsumluğunda korurdum. Anne yavru ilişkisinde diyebiliriz aslında.
O ağaçlar arasında baharın en güzel günlerinde çiçeklerin evet hayata merhaba dedikleri anda bir tıkırtı ve bağırış ile geçerdi (Abi beni bekle Beklesen ya) gibi yada (bak nekadar hızlı kayıyorum) gibi her düşmede akıtılan gözyaşları vücudumuz yara bere içinde ama yine vazgeçilmezdi tv yoktu pc hiç yoktu.
En güzelide okadar koşuşturmadan sonra, o soğuk buz gibi pınara başını sokmak hangimiz dah uzun nefes tutacaz yarışmalarıydı. Özlerim ozamnları şimdi Ah çocuk olmak mahsumca pervasızca her şeyi unutmak ve o pınara başımı sokmak isterdim. Aklımdaki her şeyi silip atarcasına başımı çıkardığımda 6 yaşlarında olmak isterdim.
Hangimiz istemezdi? Çelik çomak oyunları oynamayı sabah erken kalkmayı ama sırf oyun oynamaya çıkacam diye yada dereye kaçıp balık tutmaya çalışmak tutamasakta yarı çıplak derede koşuşturmayı.
İçimdeki çocuğu kybettim sanırım Ama en belirgin hatıralarımda Ayşe teyzenin kirazlarına dadandığımız gündür, fısıldı ile konuşarak sakin sakin avına yaklaşan yırtıcı gibi hissederkin kendimizi
Bu sessizlik sigara içmekten boğulmuş ve sesi çatallaşmış Ahmet amcanın sözleri ile kesilirdi.(kırmayanlen dalları kefereler sizi inin ağaçtan ) diyerek bastonu ile kovalardı bizi içimizden beddua etsekte (yakaladı gene bunak herif) neyalan söyliyeyim Ahmet amcayı bile özler oldum aksırınığı, tıksırığını bastanunun acısını bile.
Ahhh dostum çocuk olmak pervasızca ve vurdu duymaz.

ve ben o günden sonra memleket , din , mezhep , meslek ayrımı yapmadan bütün insanlara
sırf insan oldukları için kucak açtım , sevgiyle yaklaştım ve her konuştuğum kişiye yüreğimle gittim bu yüzden bilirim ki yüreğinle gittiğin insandan sana zarar gelmez.
...
Çok güzel.

Peşin hükümlü olmak kadar kötü şey yoktur.
İnsanları tanımadan bilmeden hüküm vermek ve onları karalamak haksızlıkların en büyüğü.
maalesef zaman zaman rastladığımız ve nedense pek alakadar olamadığımız bir konu.
Gene lde duysakda böyle şeyleri sanki normalmiş gibi aldırmıyoruz.
Toplum olarak uyuştuk heralde bizlerde, aldırmaz olduk.
Dedikoducu olmaya hevesli bir mi,lletiz vesselam.
Tebrikler.

saygılar sevgiler.

kalpten kalbe yol bulanlara dair güzel bir yazı..

ön yargı sorumluluktan kaçmanın bir yolu olduğu gibi kendi nefsini temize çekmenin
de rahat kaçamaklarından biri olsa gerek.

günüme iyi geldi bu yazı...

kutlarım.

tebrik teşekkür ve saygılarımla

Sevgili Lila...


Bu derece güzel bir yazı yazabilecek kadar hayal ve gönül dünyanın
geniş olduğunu hep söyledim zaten.O güzel yüreğinin tüm güzel yürekli
insanlar gibi değişik bir lisanı var...

Ve maalesef belirttiğin gibi gördüğümüzle değil duyduğumuzla
yargılar bir toplumuz. Ve hani dilimizde bir pelesenk oluştu
''MAHALLE BASKISI'' işte onu o kadar güzel aksettirmişsin ki eline sağlık
dedim sana. O baskıyı sadece belli örneklerle almak işi ucuzlatmaktır zaten.

Ve genelde bu baskıcı ve herkes'çi insanlar beni çok korkutur nedense.
ki tecrübelerimden bilirim bir şeye karşı ''BİLGİSİZ ÖN YARGI''
koyanların alt benliğinde bir bastırılmış duygu körelmesi vardır..
Ve bu imkanlar oluştuğunda mutlaka oraya çıkar.

çok mutaassıp yaşayan bir dostum vardı. Çok inançlı ve inancını bildiğince yaşardı.
kendine yeten dürüst namuslu ve harika bir eşi_ailesi vardı, sıvacılık yapardı.
Okuması yazması da yoktu...
Radikal diyebileceğim bir bakış açısı vardı. Mesela bir kız pantolon giymemeliydi.Bir erkek başını mutlaka kaskete sokmalıydı vs.

Bir zaman belinden rahatsızlandı ve işini yapamaz oldu. Oturduğu daireyi sattı inşaatçılığa başladı. Ve Allah yürü kulum dedi aldı yürüdü.
Dört beş inşaatı birden yapar duruma geldi. Çeklerinin önünü arkasını bilmezdi! padişah tuğrası gibi _sözümona_imzalardı.

Ve o bahsettiğim bastırılmış duygular imkana kavuşunca bir baktık ki; bizim dost atlar arabalar derken bir de dost tutmuş kendine..
Tabii az para görünce hemen lisan değişti kıyafet bakış açısı da. Nihayetinde o güzelim ailesi de kendisi de perişan oldu.

Burada esas anlatmak istediğim ''başkasının değerleriyle'' bir pantolon giyene laf söylerken kendi fiiline uydurabildiği kılık!
Ki acı olan o da bir başkasının değeri! ''koca müteaahit para yemez mi'' gibi.

Tekrar başa dönersek ben bu çok şartlı çok baskıcı tutumlu zihinlerden çekinirim. Çünkü içinde bir insanı anlayacak
malzemesi olmayan! zavallılar hep başkalarının yargılarına kukla olurlar bildiklerine gördüklerine değil!
maddi ve manevi tecavüzler dikkat edersek hep bu tiplerden teşkildir. aman kızına sahip ol komşu!lardan derken kahve önünde onun bunun
namusu şerefi hakkında ahkam kesenlerden...


Lila yazdığın bu yazı; bazı eksiklerine rağmen duygu aktarımı olarak fevkalade ve çok açık yüreklilikle söylerim ki
okuduğum en güzel ve en yararlı yazılardandır..


seni ve güzel yüreğini tebrik ederken ben de kıssayla bitireyim..


İki genç rahip yolda yürüyorlarmış.Hava oldukça yağmurlu.Genç bir kadın kucağında çocuk eli dolu karşıdan karşıya geçmeye çalışıyor.

Fakat yolda su birikmiş ve bocalıyor.Rahiplerden biri kucaklamış kadını geçirmiş karşıya... Ve tekrar yola devam etmişler.
Öbür rahip başlamış;
_kardeşim sen ne yaptın çok günah bu o kadını nasıl kucaklarsın... yasak bu bize

diğeri hiç ses çıkarmadan yoluna gidiyormuş. ama arkadaşı habire konuşuyor;

___ olmaz böyle günah çıkarmalısın çok acil. inancımıza aykırı bu bir rahip değil bir kadını kucaklamak elini bile sürmemeli


ve epeyce yürüdükleri halde diğer rahip boyuna söylenmeye devam ediyormuş. kadını karşıya geçiren rahip artık dayanmayıp ve arkadaşına da bakmadan;


______ Evet ben onu karşıya geçirip bıraktım. Ama bak sen hâlâ bir kilometredir taşıyorsun!











Serhat AKDENİZ tarafından 12/1/2010 12:39:18 PM zamanında düzenlenmiştir.

çok güzel bir paylaşım.

Finali çok güzeldi.

payıma düşeni aldım.

Teşekkürler.
saygılar.

gözlerim dolu dolu oldu.. o küçük kızın yüreği hâlâ herkese açık gördüğümüz gibi...
yüreğinin safiyeti bozulmasın ömrün oldukça..
yazın da çok güzel olmuş..
ellerine ve yüreğine sağlık cici kız...