evvela yazarı kutluyorum. " ölmeden önce ölümü tadınız " sözünün bir nevi açıklamsı mesabesindeki mektubundan ötürü.
...
dedem, ömrünün son yılını yatakta geçirmişti. onun, babamın ve annemin neler yaşadığını hatırlattınız bana. ve korkularımı dile getirdiniz.
...
selamlar

Söz veriyorum sana. Seni yapayalnız bırakıp kendi yoluma gitmiş olsam da, kızlar hiçbir zaman annelerinden uzaklaşamazlar…Çünkü gün geçtikçe annelerine benzerler. yazinizin bu bölümünde kendimi buldum :))) cok hos bir yaziydi... kaleminize yüreginize saglik... Saygilarimla.. HüZüNKiZ

Allah ölmekten korkutmasın diye dua ediyorum sıkca ve düşünüyorum da ölmek yaşlanıp çürümeye başlayıp, bedenimizi taşıyamaz hale geldiğimizde büyük bir nimet aslında ama kıymetini bilmiyoruz.

Çocukken büyüklerim için "ölmesinler n'olur Allahım" diye dua ederdim, şimdi lütfen benim için böyle bir dua etmeyin diye tembihliyorum etrafımdakileri. Dünya cennetken kapatalım defteri. Saygımla...

Akşam,daha rahat okuyacam.

Selamlar.

BİRAZ HÜZÜNLÜ DE OLSA ANNENLE DERTLEŞMEN SAYESİNDE HARİKA BİR YAZI ÇIKARMIŞSINIZ ORTAYA.

Ne yaparsak yapalım;beklenen sondan asla kaçış yok. Ay gibi parlayan yüzümüz,bir gün gelecek kırış kırış olacak ve kayıp giden yıldızların, insanın içerisinde bıraktığı derin bir ayrılığın acısını hissedeceğiz, yüreklerimizde belki de.

Yine de her yaşın bir güzelliği var deyip,kendimizi teselli edelim bari.

Sağlıcakla kalınız.

Ankara'dan selamlar.

ayhansarıkaya tarafından 12/1/2010 7:50:42 PM zamanında düzenlenmiştir.

ayhansarıkaya tarafından 12/1/2010 8:04:15 PM zamanında düzenlenmiştir.

ah anneler büyütüyor ve yavrukuşlar uçuyor yuvadan ,hayatın döngüsü ama bu demek değildir ki büyüklerimizi yaşlılar evine kapatalım,hiç çınar ayrılır mı dalından.


içime oturdu yazı

Yazı gibi fotoğrafta çok anlamlı uyumlu olmuş. Hüzün ile başlayıp sonunda dudakta tebessüm bırakmayı başarmışınız.
Yaşlılarım gibi bende artık üç gün yatak dördüncü gün toprak diyorum. Sağlıklı dinç bir hayat diliyorum tüm yaşlılarımıza. Kutluyorum kaleminiz yüreğinizi

çok güzel yazmış güçlü kalem kutluyorum
ve diyorum ki rabbim kimseyi kimseye muhtaç etmesin yaşlılığında
sevgimlesin her daim

Ben yirmi yaşımda iken annem kırkaltı yaşında hayattan ve bizlerden ayrıldı.
Tam da anne kıymetini idrak ettiğimiz bir zamanda gelen bu ayrılık, anne sevgisini yüreğimizden hiç silmedi.
İlerlemiş yaşlarına rağmen , çoçuklarıyla oturup dertleşen, hayatı paylaşan kimseler gördüğümde içim burkulur.
Annenizle birlikte daha çok uzun seneler güzel paylaşımlar diler,etkili yazınız sebebiyle kutlar, saygılarımı sunarım.

Geçmiş-gelecek ve şimdiki zaman analizi.

Hayatın analizini yapmak/ yapabilmek sanıldığı kadar kolay değildir. Önce geçmişinle yüzleşmen gerek, sonrasında kendinden önce etrafındakileri tanıman ve anlayabilmen. Geleceğin tahlilini yapabilmek için ise çok iyi gözlemen ve sorgulayabilmen. Sen bunların hepsini mükemmel bir biçimde başarıyorsun.

Annenle mektuplaşman değil aslında, sen kendini ve hayatı sorguluyorsun ve bunu da çok güzel başarıyorsun.

Yani...

Yani yazın yine mükemmel ve tadı damağımda kalan.

Sevgimdesin, her daim...

Keşke hayat tozpembe olsa.


Gayet ustaca kaleme alınmış duygulu bir yazı.

Sonraki mektubun daha hazin olacağı endişesindeyim.

Merakla bekliyorum.
10 numara bir yazı.

Kutladım.
Selamlar.

Anneye mektup...

Bunu okurken bile içimde yeri hiç dolmayan duyguların saçları üşüdü...

Yaşanmışlıklar yaşayacaklarımızın rehberidir belki de...

Tebriklerim gönülden...

Aynur'cuğum annenizle dertleştiğiniz mektubunuzu, içinde sorduğunuz soruları imrenerek okudum.
Annem çok şükür henüz sağ ve bana yakın oturuyor.Her gün gidip, ne var, ne yok dolaşıp ihtiyacı var mı, isteği var mı soruyorum.Sohbet edip, detleşiyoruz.
Bir yanım yine de buruk, benim kızım yok, Rabbim bağışlasın oğullarım var.
Kız evlat çok tatlı diyorlar.
Yazınız, yaşanmışlıkların etkisiyle olsa gerek, çok daha olgun yaşta bir kişinin fikirleri, oysa siz henüz çok gençsiniz.
Rabbim size sağlıklı, mutlu ve hayırlı bir ömür, güzel günler göstersin.
Sevgi ve dualarımla.

Sakın yaşlanıp hiç göremeyeceğim kadar uzağa gitme…Bana sözün var…Ben de senin gibi nine olduğumda birlikte televizyon karşısına geçip çaylarımızı yudumlarken, evlendirme programlarını seyredecek, “biz de çıksak mı şuraya diye” latifeler edeceğiz.

Sevgili Aynur, ben de senin gibi mektup yaza yaza sonunda kızım dayanamadı dün çıkıp geldi. Bugün ne yaptık biliyor musun; ana kız oturduk şu evlilik proğlamlarını izledik ve gülüştük:))
Sahi, bütün ana kızlar tv. mi izler Aynur:)))

Güzel ve içten bir mektup kutlarım... sevgimle...

Engindeniz....

yaşınızı az çok tahmin edebiliyorum
fotoğrafınızı görmüştüm bir yazınızda

eğer görmemiş olsaydım 70 li yıllarını yaşayan birinin hayalinde annesiyle konuşması diyebilirdim

takdirim şu yönde
bu kadar genç bir yürekten, onları bu kadar iyi anlayabilme yetisi
sanırım sizin gibi duyarlı yüreklere verilmiş

kutluyorum, geceme düşen bu mükemmel paylaşım için

sevgilerimle