hediyesi elinden alınmış bir çocuğun hüznü gibi seviyorum ...

• 29 Kasım 2010 Pazartesi 19:44:23

"aynada kendimi buldum gerçek te sana döndüm ...."

oyun ...

içinde yaşadığımız ; ruhumuzda barındırdığımız.

rolleri üstümüze giydirelen, komedi;
gülümsediğimiz

gülümserken çoğu zaman gözyaşlarını içimize akıttığımız.....

vurulduğumuz anlar oluyor hayatın içinde ;

hakim olduğumu zamanlar ;
içselliklerimizin dışa yansıması oluyor

yansıyanları emdiğimiz zamanlar ....

bir aynayken hayat; yansımalarımızdan korkuyoruz.....

sevemiyoruz;
sevdiğimizi gösteremiyoruz,

sahiplenemiyoruz gerçeklere

aşk gözümüzün önünde kapımızda beklerken ...

.bir kör gibi yaklaşıyoruz; sağır oluyoruz ;
dilsizleşiyoruz....

ikinci defaya çoğumuzun ömrü yetmiyor ;

bekliyoruz ...

beklerken tabularımıza gömülüyoruz;

gittikçe makineleşiyoruz ...

cocukluğumuzu özlüyoruz ....

içimizdeki çocuğun aglama sesleri bunlar .....

gittikçe arayı açıyor hayat ......
kayboluyoruz .....
kendi saklambacımızın içinde ....

saklanbaç kelimlerini söyle bana
gözlerim kıyılarına vururken
sen düşüyorsun ...hayatıma

bir yalnız ayna; aynanın önünde bakan ben
her kendimi bulduğumda karşımda duran
sen hayatımı dolduruyorsun .....

oysa kendimizi sakladığımız arka sokaklara
sokmuyor hayat eskisi gibi değil hiç bir şey

ve orda kalıyoruz; kilitleniyoruz ...

yetim aşka düşüyoruz oysa bilmeden....

.cami avlusuna bırakılmış yetim aşk gibiyi aslında biz ....

yetim aşklardan piç sevgiler doğar;

birazdan .;yurda yerleştırecekler aşklarımızı...

seni seviyorum demeye onun için korkuyorum....

kum saati bizim için çalısıyor sevdiğim ...

ne yelkovanın akrebe; ne de akrebin ağlıyışlarında saklanan aşktan.... haberi yok hiç kimsenin ....

geceye vurulu sis;
cıplaklığını örterken şehri;sabahında
senden ayrı ben; ruhumun cıplaklıgında başbaşa kalıyorum....

ayışığı düşüyor hüzünün ortasına .......

seni bayramlarda hediye verilmiş bir yetim gibi.....

ve

hediyesi elinden alınmış bir çocuğun hüznü gibi seviyorum ...