Sabahın ilk ışıklarıyla gelen güneşten bahsediyorsun ya iki de bir "göremiyorum" mil çekilen gözler canlandırırmış sevdiğini, batsa da bir batmasa da.. Olduğundan farklı değil, anadan üryan karşında "görebilirsen", ben. Bir karşımdasın bir ardımda, kurcalamaktan başka nedir amacın "kafamı". Farzet ki bir çakılım haşarı bir çocuğun elinde ordan oraya savrulan, onda çocuksuluk sende ki ? İrdeledikçe dibine dibine çıkar yol bulamayan, çıkardığında elinde bir şey kalmayan, ya tutarsa misali tekrar tekrar kurup bozan ve aptallığına doymayan "ben". Ne kadar çabalasamda "biz" ’li hayallerin ötesine geçemiyorum.




Tutunamayışlarıma bir yenisini ekleme korkusundan çok daha ötede bir yerlerdesin. Olduğun yer nihayetime yakın, nihayetim ırağımda değil. Birbirinin devamı tamamlayıcısı birlikteliklerin sonuncusu, sinemdedir anlayamazsın..






@İstanbul - Kasım 2007