SEVMİYORUM SENİ

• 27 Kasım 2010 Cumartesi 22:45:07

İzmir;
Seni sevmiyorum artık.Ne denizini,ne martılarını sevmiyorum artık,karşıma çıkma,aklıma düşme bir daha benim...Hiç bir şeyini sevmiyorum,o güzelliği dillere destan kadınlarını bile
sevmeyeceğim...Yolumu düşürme, sana gelmek istemiyorum...Görmek istemiyorum...
bir damla gaz döküp yakmak isterim seni ama,maalesef sevdiğimi hala bağrında barındırıyorsun.sevdiğim olmasa sinende bilirim sana yapacagımı,verip ateşe de umarsızca
karşına geçip izlemezmiyim zevkle sanıyorsun,yanılıyorsun İzmir hiç de umurumda değilsin
bana ne senden içindeki sevdiceğim olmasa...Sen kimsin,nesin,kendini ne sanıyorsun,gev
rek dermiş simit’e kime ne,kahvaltısını mutlaka boyozla yaparmışsın bana ne İzmir,bana ne...Sen kalk al elimden sevdiceğimi,’’İzmir şehir değil,kültürdür’’ diye öğün,bu mu,bu mu
senin öğündüğün,yere göğe sığdıramadığın ’’kültür’’ün İzmir.Al senin olsun istemem,içinden
biri benim olmadıkca...

Anlamıyorum,anlayamıyorum,sınırsız,limitsiz,kotasız sevmeler ne zaman suç oldu;bu yasayı kim ne zaman çıkadıda yürürlüğe koydu,öğrendim bu gün, İzmir’de sevmek suç olmuş...İnanamazmış kendisini sevdiğime,söyle sevdiğim nasıl kanıtlayayım seni hiç bir kayda bağlı olmadan sevdiğimi...

Yerin ve göğün yaratıcısı,sahibi tanrım : Sende mi bilmiyorsun kendisini nasıl yürekten
sevdiğimi.
Sana isyan etmek haddim değil,isyan etmek de değil zaten niyetim,ama seninle dertleşe
meyeceksem,kime dökeceğim derdimi,kiminle dertleşeceğim,kimden akıl danışıp yol göstermesini isteyeceğim.

Yüreğime kor alevlerini ateşlediğin sevdiğim inanmıyor bana olabilir,kul’dur nihayetinde
yanılabilir ancak,o alevleri sen yaktın,sende mi bilmiyorsun o kulunu ne çok sevdiğimi ?
yardımını niçin esirgiyorsun bu çaresiz kulundan,yakarken beni alevlerde birazda ’’O’’
kulunun yüreğine neden katmıyorsun sevda ateşinden.

Günlerdir bir meczup gibi kendi kendime konuşur dururdum,karşılaştığımda neler söyleyeceğimi tasarlardım.Söyleyemedim hiç birini...Olsun; o bimesede,inanmıyorum desede,Allah biliyor ya ...

Sevmek serbest bırakmakmış, SERBESTsin artık sevdiğim,Özgürlüğünü ilan ettin,göz yaş
larımla yıkanan,yüreğimin ateşi ile ısınan sokaklarda yanına almadan beni dolaşmaya
çıkarak ...ÖZĞÜRsün, ’seni sevdim’ deme hakkımı bile elimden alacak kadar ÖZGÜR...

Tanrı yüreğine O ateşi düşürene kadar özgürsün,umarım karşılıksız yaşamazsın O ateşin
ne kadar yakıcı olduğunu ...

Sen,özgürsün sevdiğim,ben ise yaşamım boyu sana tutsak,arada bir olur a düşersem aklına
bir bak yüreğine beni hep orada bulacaksın. Her şeyi geri aldım,O’nu alamıyorum,inşallah
burada ne işi var diye bunun içinde beni suçlamazsın...

Olur ya düşerse bir gün yüreğine karşılıksız sevda ateşi belki anlarsın beni ...

Artık özgürsün SEVDİĞİM ...