biz üç kişlydik sevgilim ...seni öldürdüm ... tanrı ise içimdeki yarattığım katliamları sorumluluğunu üstüne alamadı ...

• 26 Kasım 2010 Cuma 13:52:24

:BJ:

bu sözler kulagı sağır olan sevgiliye,

saatin tik taklarını duyuyorum ....nefes alış mesafesinde yakınım ....sen içinde hayat geçen cennet çiçeği ...kimler uyandırdı seni düşlerinden .....
geceye aitti hersey ....ben nefes alışlarını sayarken ...saclarında uyumayı severken ...hayata dair ilksel kitabını yazan ben değil sen oldun .....

yalnızlığın fahişe olup benle yatmasına alıştım .....

son sayfa bilinmezliğine ayırdım ......

Bilirsin gevezeliğim susar sen geldiğin zama.Eskimiş düşlerime sen sokuluyorsun
ben susuyorum .....

dilimin ucunda asılı kalan kelimler ruhumu zorluyor...
kelimlerim içimde; sen hayat olurken herşeyimde
bir cellat misali benle savaşan sen
noktalarımı virgüllerimi sorguladın ...belki dilimi kopartmak istedin ama asla kalbimi koparamazdın biliyordun .....anlıyordun ki o sana aitti ...

Yüreğindeki darağacında asılı bir cesettim ben..

yokluğun sırtıma vuran sesinsiz fırtanaları taşırken ...
Cesaretle taşıyorum yokluğunu,dermansız ayaklarım titreyerek yol alsada ..
Düşme düşümden diye;sabahlarımda !
Gözlerimi açmaya kıyamıyorum ...
açarsam ....günışığında bozulacak belki bu büyü....
güne aşk ekmeyi ne kadar çok isterdin beraberken ...

Gözlerimi kapatıyorum bu ara sık sık.
Karanlığa ihtiyacım var biraz.

defalarca geberdim hayata ait yaşanılmışlıklarda ...
Tüm umutsuzluğa salarken tebessümlerimi ...
yanaştığım her limandan topladığım sonbaharları...
göremedin
nefretin yansıması doguyor yanı başımda,
hissetmeden kendimi ....
geceleri bölünüyor ....
taşbasamakların gerisinde usulce tutmaktayım kalp atışlarımı ....
avuclarımın içinde
çıkışsızlığa ait olan gerçekler ....
İçimden koparken hayat...
atlıyorum yaşadıklarımı ....her sabah vaz geçilmezlere bakıyorum ve gülümsüyorum
ölüme ...
üzülme sen ...
herşeye alışıyor insan .....
ölü ruhlar şehrinde ...
kesik ellerle yazıyorum ...
damlalar süzülüyor kagıda cümleler oluyor ,
küçülüyor gölgelerin ,
izi azalıyor hayatın ....
lekeli dünyada bir beyaz olmak ....
çekimli sözlere bakmadan sana çekimli kalabilmek ....

sokak lambası altında sızan bir berduş .

kalbime baskılı soguk bir metal ...
sol yanımda hapis senle yaşananlar ...
dünyayı aşk bildim ...
imkansızlıklar içinde sen doğuyorsun
her nefes salışımda ...
sesinin parmak izleri katlediyor geleceğe ait düşünceleri ...
aklımdasın ....

aklımdan kopan her parçada...
arıyordum,
meşgule düşen numaraları ...
bir dudak kırpman bile depremlere boğmaya yetiyor bedenimi ...
üşüyen içimde anlık senler ısıtıyor beni ...
en kırmızı ruhumun duvarda yansımasında...
kırılmış yine kelimeler ...
sisler ardında yaşam kadar uzak ....

müritlerinin gözünde bir kez daha çökerken tanrı ...
kilise çanları ateşlerini saçıyordu ...
kesilmiş hatlar meşgul sesi yankılanıken .....
sen, ben,tanrı
biz üç kişlydik sevgilim ...seni öldürdüm ...
tanrı ise içimdeki yarattığım katliamları sorumluluğunu üstüne alamadı ...