Adam çizmeleri çekmiş ayağına
Omuzuna, beline ,ince, kalın türlü ipler bağlamış
bir elinde balta diğerinde nacak ormana doğru gidiyor.
Nereye…!
Pikniğeee…?
Eyvallah efendi , baltayla ormana ve pikniğe…öyle mi ?
Yarın görürüm ormanı , cillop gibi tertemiz.
Adam tarumar etmiş , memleket ormanını ,
biz vehim içindeydik öyle mi?

Adam mahalle komşusunu görmüş yolda.
Senin kızı gördüm dün Hatçe kadının oğlu Veliyle konuşuyordu demiş.
Nolmuş yani demiş baba.
Ertesi gün
Senin kız Veliyle eleleydi bugün demiş
Ne var bunda demiş baba.
Sonraki gün
Veli ayrılırken senin kızı öptü demiş adam.
Vedalaşırken öpme normal demiş baba.
Senin kızı Velinin evine girerken gördüm bu gün demiş adam.
Annesi hasta ona bakmaya gitmiştir demiş baba.
Senin kızın karnı şişmiş demiş adam.

Dedik ki; yapmayın efendiler bunu yapmayın.
Yök,ordu,Sayıştay,belediyeler,parlamento,cumhurbaşkanlığı,bakanlar,başbakan o , bu , şu .
Ne değil ki elinizde?
Bari yargıya dokunmayın.
Yeni bir argüman öne sürdüler sonra ,halkın sokakta kullanacağı , çizgialtı.
Vehme gerek yok hele bir göreve başlasınlar,kararlarını görelim sonra.
Tabii orman yerle yeksan olduğunda anlayacaksınız adamın niyetini.
Niyetin ne olduğunu ne halk ne münevver ne aydın ne de yakında kaybettiğim doç.dr. Durmuş Hocaoğlu’nun çok sevdiği sözcükle entelijansiya görebildi maalesef ki vaziyet ortada.
Adam baltayla ormana pikniğe gidiyordu anasını satayım.

Kurbanı yatırırlar yere , kesecekler.
Üç bacağı bağlanır , bir bacak serbest.
Niye biliyor musunuz?
O bacak can çekişerek ölürken acı ile sallamak için.
Yani rahat ölmek için efendim.
Siz şöyle bacağını titrete titrete ölmeyi bile çok gördünüz muhaliflerinize.
Merhamet ediniz efendiler hiç olmazsa merhamet….?

Son günlerde hükümetin balyoz davasıyla ilişkilendirdiği ve bu nedenle açığa aldığı generallerle ilgili kuşkularımız mahfuz kalmak üzere, militer devlet görüntüsünden milis devlete geçişi temsil ettiği için meseleyi demokrasimizin geldiği nokta açısından müspet bir gelişme olarak kaydetmek icap eder.
*

Bu arada kardiyal aritmi ile beraber yaşadığımızı da keşfettik nihayet ,
DAROB girdi hayatımıza.
ve daha ne kadar çarpacağını bu yüreğin,
ve bu parmakların kaç kez daha vuracağını tuşlara,
merak ediyoruz o kadar.
Hepsi o kadar…
Mamafih hazır mıyız ki terk-i hayata?
Vallahi hayır.

İbrahim Erol
gazete54.com