KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 3267 Okunma
- 32 Yorum
- 0 Beğeni
Anne Yüreği (58)
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
“Hayır, bitirmek istiyorum, bir daha aynı anları hatırlamak istemiyorum. Olduğum yer çok karanlık olduğu için, gün mü, gece mi bilmiyordum. Olduğum yeri, yanan ateşin alevleri aydınlatıyordu yalnızca. Uyandığımda, bu defa üçü beraber sızmış durumdaydılar. Belli bir zaman sonra uyandılar, işkenceleri bitmiyordu. İçiyorlar, sonra beni kum torbası gibi dövüyorlardı. Yere düşüyorum, onlar kaldırıyor, iki kişi ayakta tutuyor, Kemal yumrukları ile vuruyor, vururken de “ Sen kim oluyorsun da bana hayır diyorsun orospu. Ben sana neler yapacağım. Senin anan kim oluyor da, anama şikâyet ediyor beni.”. diyor tekrar vuruyordu. O kadar dayak yiyip ayakta kalmak çok zordu. Yerlerde yuvarlıyorlardı. İşkence bitince bırakıp gidiyorlardı. Kaç gün olmuştu oraya geleli bilmiyordum. Siz gelmeden önce, mağaradan dışarı çıkarttılar. Yokuş aşağı yuvarlıyorlar karın içinde, sonra tekrar kaldırıp, yukarı çıkartıp, yeniden yuvarlıyorlar “kardan adam oldun bak” diye bir kenara dikiyorlardı. İçeri ne zaman aldılar, ne yaptılar hiç hatırlamıyorum. Çünkü şuurumu kaybetmiştim. Gözlerimi açtığımda hastanedeydim komiser abi. Başka da bir şey bilmiyorum”
Sıla, konuşmasını bitirdiğinde, yattığı yer göl olmuştu gözyaşlarından. Yaşadığı şok daha çok yeniydi ve bu şoku atlatması çok zaman alabilirdi.
“Sıla, sana tecavüz etmeye kalktılar mı?”
“Yok komiserim. Tecavüz etmeye kalkmadılar. Cinsel tacizde de bulunmadılar”
Komiser ifadeyi bitirmişti. Kapıyı açtığında holden gelen ses insanın içini yakıyordu.
“Bu ne komiserim. Anneme mi bir şey oldu?”
Komiser Sıla’ya hiçbir şey söylemeden odadan çıktı. Birkaç dakika sonra Can içeri girmişti.
“Can abi ne oluyor dışarıda, anneme mi bir şey oldu, Lütfen söyleyin?”
“Annen iyi canım ama seni kaçıran arkadaşlarının durumu kötü. Üçü de uyuşturucu komasına girdiler”
“Kemal’in sesi miydi o?”
Ayşe’de gelmişti Sıla’nın yanına ve ağlıyordu yine.
“Can, o çocukların durumu yakıp geçti beni. Zor zapt ediliyorlar. Ne olacak onların durumu? Tedavi görebilecekler mi?
“Daha yaşları küçük, umarım çabuk atlatırlar. Bağımlı olmuş çocuklar. Bu yaşta, bu hale gelmelerinin sebebini hiç anlamıyorum. Umarım bu olay ,çok aileye ders olur ve çocuklarına sahip çıkarlar”
“Anneler ve babalar duyarlı olmak zorunda. “Benim çocuğum yapmaz” demekle, onların sorunlarına eğilmemek en büyük hata. Umarım çocuklar çabuk iyileşir ve yeniden topluma karışırlar. Onları görmeden önce, Sıla’ya yaptıkları için onları öldürecek kadar öfkeliydim. Şimdi öfkem, acımaya dönüştü.”
“Sen annesin, her şeyden önce insansın. Böyle düşünmen çok doğal. Sizi anne kız baş başa bırakayım. İşlerim var, onları halledip gelirim yanınıza”
Ayşe, kızı ile baş başa kalmıştı. Kızını seviyor, okşuyor, ellerini tutuyor, yüreğindeki anne sevgisini, avuçlarının içinden ve gözlerinden kızının yüreğine akıtıyordu. Anne kız dilleri ile değil, bakışları ile konuşurdu. Sessizliği kapının gıcırtısı bozmuştu. Dönüp baktıklarında, kardeşleri ve Hayriye hanımı görmüşleri. Üçkardeş, sevgi ile kucaklaşıp öpüşüyorlar, birbirlerinin ellerini bırakmıyorlardı. Onlar bu halde iken, okul müdürü ve Meltem öğretmen de kapıdan içeri giriyordu.
“Geçmiş olsun Sıla’cığım”
“Teşekkür ederim öğretmenim. Sizin sayenizde kurtulmuşum. Müdür bey, siz ve Gökhan olmasa beni kimse bulamazmış. Hayatımı size borçluyum.”
“Sen kurtuldun ya Sıla önemli olan bu. Ayşe Hanım, kapının önünde bir ziyaretçiniz var. Sizden izin almadan girmeye utanıyormuş.”
“Kim müdür bey? Neden benden izin alsın ki buraya gelmek için?”
“Kapının önündekiler Kezban Hanım ve eşi. Sizden özür dileyip, Sıla’ya geçmiş olsun dileklerini ileteceklermiş”
“Eğer, o çocukları bu halde görmeseydim, onları asla görmek istemezdim Müdür bey. Ama Kemal’in ve o iki çocuğun durumu canımı çok acıttı.”
Diyerek yerinden kalkıp, kapıya doğru yürüyüp, kapıyı açtı ve kapının önünde duran aileye;”“Buyurun, içeri girebilirsiniz?” diyerek, onları içeri almıştı.
“Ben ne diyeceğimi bilmiyorum Ayşe Hanım. Sizden ve Sıla’dan çok özür diliyorum. O zaman sizi dinlemiş ve size kötü davranmamış olsaydım, çocuklar, bu gün bu durumda olmayacaktı. Lütfen bizi af edin.”
“Bir musibet, bin nasihatten iyidir” sözünü bilmem hatırlar mısınız? Umarım çocuklarınız iyileşir ve umarım bundan sonra ona gereken önemi ve sevgiyi verirsiniz. Para kazanmak için çocukları ihmal etmek ve yalnızca para vererek sorumluluğunuzdan kurtulduğunuzu düşünmek, yapılan en büyük hatadır Kezban hanım. Kızımın vücudundaki yaralar elbet kapanacak, fakat yüreğindeki yara hiç kapanmayacak bunu biliyorum. Ben de bir anne olarak, o yaraların kapanması için var gücümle mücadele edeceğim. Umarım siz de aynı mücadeleyi çocuklarınız için verirsiniz”
Kezban hanım ve eşi utanıyorlardı. Köyden kaçıp şehre gelmiş olan bu temizlikçi kadın, verilmesi gereken en büyük dersi vermişti onlara da. Kapıdan çıkıp gitmeden önce, Kezban hanım, uzanıp Sıla’yı alnından öptü, müdür beye dönerek “ sizden de özür dilerim müdür bey” deyip kapıdan çıkıp gitmişlerdi.
“Teşekkür ederim Ayşe Hanım. Böyle davranacağınızdan emindim. Gereken dersi verdiniz. Küçük hanım, bu arada yarışmalara beş gün kaldı. İsmini çıkartamadık listeden. Katılmasan da olur. İki arkadaşın bu işi devam ettirirler”
“Ben yarışmaya katılacağım müdür bey. Yarın çıkıyorum buradan. Dört gün toparlanmam için yeterli. Merak etmeyin”
“Kendini zorlama Sıla. Senin iyileşmen önemli olan, yarışma ikinci planda”
“Yarışmaya katılacağım, başka şey var mı müdür bey?”
Devam Edecek
YORUMLAR
Saygıdeğer Türkan hanım Anne yüreği yazı diziniz harika...Devamını okumak istiyoruz bir baba olarak...
Sizlerden alınan ilhamlar bize ışık tutar.Kaleminize yüreğinize sağlık.
Dumansız hava sahası için emekli olunca fahri çalışan ve yazan kişilerden biriyim.
Eksiklerimizi yazdıkça gideriyorum.
Kapadokyadan selamlarımızla...
Anne Yüreği Öyküsünün yeni bölümü düşmüş gönül sayfalarımıza.
İlgiyle takip edeceğim bundan sonraki bölümleri.
Akıcı bir üslupla okuduğum öykünüzü kutluyorum.
Sevgilerimle.
emine pisiren tarafından 12/14/2010 9:46:41 PM zamanında düzenlenmiştir.
YÜREKTEN KUTLUYORUM YİNE HARİKA DEVAM EDİYOR ÖYKÜNÜZ SABIRLA DEVAMINI BEKLİYORUM...SEVGİLERİMLE KUTLARIM..
resim çok anlamlı
yazan yüreği kutluyorum
dua selam ile....
Türkan Hanım, öncelikle tekrar hoş geldin diyorum.
Ayrıca güzel eserinizi kutlarım. Birçok konuda ders olacak nitelikteydi.
sevgimle...
Günün seçkisine tebrikler. İbretlik bir öykü bu..
Çok güzeldi kutlarım güne düşen yazıyı ve degerli yazarını
Saygımla.
Harika bir anlatıydı Türkan Hanım.
Yürekten tebriklerimle.
sayfalara yakışan kalem.....hoş geldin sefalar getirdin.....özlemişiz vallahi.....saygılar
Tebrikler efendim.
Özlettiniz kendinizi valla.
Selamlar...
Güne gelen yazınız için tebrikler, severek okuduğum kalem, başarılarınızın devamını diliyorum.
Okurken içimden diyordum kalem elinize yakışıyor,sakın ola ki bırakmayın.Önemli olan sadece bu yazı veya başka kısa hikayelerde beğenilmek değil...Ben TÜRKAN DİNÇER ismi gibi güzel kalemlerin çıkarttığı kitapları zor bulup okumak istiyorum.Çünkü o kadar iyi yazıyorsunuz ki.Hayatta en önemli şey ilk adımı atabilmektir,diğer adımlar hep onu takip edecektir.
SEVGİLERİMLE.
Uzun bir aradan sonra yeniden anne özlemi...
Arayı açmamalısınız...Güzel bir bölümdü, tebrik ediyorum.
Sevgili Türkan Hanım Kardeşim ,
Evet, Anne Yüreği dediğin zaman epey düşünmek lazım. O yürek ki , içinde ne sancılar , ne fırtınalar ve aynı zamanda da ne sevgiler yaşar ve dolar da taşar. Öyle etkilendim ki , gerçekten benim de yaralı kalbim sızladı durdu ama sonuç itibariyle pozitif bir fikrin ortaya konması ve kabulü yaralı kalbime su serpti. Zaman bulur da sayfama uğrarsanız, <<ZEHİR TUZAĞI>> diye bir şiirimi sızlere sunmuştum. O şiirimde Sizin bu yazınızla bütünleşen ve iç içe olan uyumlar var olduğunu göreceksiniz. Hele de <<Bir musibet bin nasihattan iyidir>> sözü ve de <<Bir ömür bir tecrübeye yetmiyor>> sözü bir sürü anlamlı mesajları içermektedir. Dilerim okuyanlar,okumayanlara ve de başka yerlerde yapılan konuşmalarda , Sizin yüreğinizden kopup gelen çok anlamlı mesajları paylaşarak,bir nebze olsun insanlığın pozitif gelişmesinde laik olduğu yerlere motive ederler.
Sizi, en içten ve kalpten sevgi ve saygılarımla kutlar, her şeylerin gönlünüzce olmasını can-ı gönülden temenni ederim.
Dostça sevgiler,saygılar ve selamlarımla
Halife Tatar
Yazımı güne taşıyan seçki kuruluna ve okuyup düşüncelerini paylaşan ve paylaşmayan tüm dost kalemlere teşekkür ediyorum .
Türkan Hanımcığım güne gelmesini arzu ettiğim bir bölümdü. Haklı başarınızı kutluyorum. Sevgilerimle..
Ne yazık ki bu seriyi kaçırdım. Sizi yeniden görmek bizleri çok mutlu etti. Kutluyorum. Sevgilerimle.
Özlemşim ANNE YÜREĞİ imzalı yazılarınızı...
Hep iyi hep güzel kutladım yine....
sevgimle...
Sevgili Türkan Hanım, hikyenizin yani romanınızı yeniden okumaya başlamak çok güzel. Özlemiştim sizi açıkçası, gözlerimin aradığı isimlerden birisiniz. Yine başarılı bir bölümdü. Tebrik ve sebgilerimle...
uzun zaman sitede yoktum yeni yeni dönebildim
ama gördüm ki ana yüreği daha devam ediyormuş..
ara ara çıkardığınız iyi olmuş..
Ayşe'nin mücadelesi içinde vermek istediğiniz mesajlar takdire şayan arkadaşım.
çekirdek ailede en büyük yük annede eğer anne eğitimli ise bir şekilde çocuklarına doğruyu gösterebiliyor.
işte onun içindir ki kadınlar mutlaka eğitilmeli,
eğitilmeli ki yarının anne ve babaları sağlıklı bir kişiliğe sahip olsun.
Onurumsun arkadaşım çok onurlu bir paylaşım sergiliyor anne yüreği dizisinde.
sevgi ile teşekkür ediyorum.
Öyküyü oldukça özlemiştim, devamını merakla bekliyorum.
Selam ve sevgilerimle.
Kaleminize sağlık. Okutmadınız adeta yaşattınız olayı.. Çok etkilendim. Çok anlamlı mesajlar veriyorsunuz. Anne karnındayken daha mı güvende çocuklarımız acaba.. Ama dediğiniz gibi annelik ve babalık formalite icabı olmamalı. Çocuk yaslanacağı omuzun şefkatini ruhunda hissetmeli.. Anne ve babalara çok iş düşüyor. Maddiyat değil mutluluk aslında..
Çok müthişti. Sizi tebrik ediyorum. Çocuklar, gençler hepimizin. Allah hepsinin yardımcısı olsun. Sevgilerimle..
Devamını bekleyeceğim o halde.
Akıcı yazıyorsunuz ve iyi kurguluyorsunuz.
Küçücük çocuğun uyuşturucu ile ne işi var diyoruz ama bu acı bir gerçek maalesef.
Tebrikler
Daha yaşları küçük, umarım çabuk atlatırlar. Bağımlı olmuş çocuklar. Bu yaşta, bu hale gelmelerinin sebebini hiç anlamıyorum. Umarım bu olay ,çok aileye ders olur ve çocuklarına sahip çıkarlar”
“Anneler ve babalar duyarlı olmak zorunda. “Benim çocuğum yapmaz” demekle, onların sorunlarına eğilmemek en büyük hata. Umarım çocuklar çabuk iyileşir ve yeniden topluma karışırlar. Onları görmeden önce, Sıla’ya yaptıkları için onları öldürecek kadar öfkeliydim. Şimdi öfkem, acımaya dönüştü.”
“Sen annesin, her şeyden önce insansın. Böyle düşünmen çok doğal. Sizi anne kız baş başa bırakayım. İşlerim var, onları halledip gelirim yanınıza”
Ayşe, kızı ile baş başa kalmıştı. Kızını seviyor, okşuyor, ellerini tutuyor, yüreğindeki anne sevgisini, avuçlarının içinden ve gözlerinden kızının yüreğine akıtıyordu. Anne kız dilleri ile değil, bakışları ile konuşurdu. Sessizliği kapının gıcırtısı bozmuştu. Dönüp baktıklarında, kardeşleri ve Hayriye hanımı görmüşleri. Üçkardeş, sevgi ile kucaklaşıp öpüşüyorlar, birbirlerinin ellerini bırakmıyorlardı. Onlar bu halde iken, okul müdürü ve Meltem öğretmen de kapıdan içeri giriyordu.
“Geçmiş olsun Sıla’cığım”
mükemmel içim cızzzz etti ama sonuç yaşamın güzelliklerin kazanımlarıysa mücadele etmek bu toplumda ki yaraları görmek yazarın kelamından yansıyan güzellikler olsun kutlarım canı gönülden.
