^^ÖZLEMLERİMDEN SANA^^
Dizelerime yüreğimde biriken özlemlerimle başlamak var ama nereden başlayacağımı bilmediğim karmakarışık duyguların içinde gizlisin sen.Karşına nekadar hızlı çıksamda gözlerimi senden kaçırmakta aynı hızda ;sana olan bakışlarımı yakalarsın korkusuyla...
Hep bundan değilmi zaten yalnızlıklara mahkum ettiğim yüreğim tam o ana yaklaştığım anda kazanmadan kaybetmek korkusuyla doluveriyor yüreğim.Sana seni anlatsam ne olacak sanki öyle değilmi? Sen zaten aynada kendini tanıyan insansın bana yansımanı anlatsam ne kaybedeceğim ki? kendime çok kızıyorum aslında hislerimi cimrice yüreğimde yaşadığım ve kendimce yaşattığım için.
Oysa ki ne çok isterdim sana yüreğimden geçenleri haykırmayı belki sen bunları bir solukta masal gibi dinler belkide bana güler geçerdin.Kimbilir belkide tüm hislerimi sükunetle dinler ve olgunca cevaplar verirdin bana.Fanilikler içinde tek gerçeğin ölüm olduğunu bilsemde Tanrı’nın bana yüklediği hislerle yine faniliğin gerçeğinde özlüyor ve düşünüyorum seni.Anlatsam ihtimalleri düşünerek sana olan tüm hisleerimi olumsuz çıkabilecek herşeye göğüs gerebilsemde kabullenmeyi istemiyor yüreğim bunları duymaktansa uzaktan yaşamayı tercih ediyor sana olan sevgimi.
Çünkü içimdeki taşkınlıklar öyle yoğunki sana herseferinde dönüp baktığımda benim için kelebek misali birisin sanki sana dokunulduğunda ölecek.Ömrünü kısaltmayı hiç ama hiç istemiyorum senin nede öldürmek; duygularımla beslediğim kelebeğimi; heristediğim ve seni düşündüğüm heranımda özledikçe bakabildiğim anlar gözümün önüne gelince
.Yüreğimde tertemiz bir yer açtım sana ve ordan bakıyorum kimseye hissetirmeden dünyada kimse bilmesin istiyorum kirlenmeden içimde büyütmek seni ve yine kimselerin ayaksesiyle korkup uçmaman için elimden gelen tüm mücadeleyi veriyorum bu duygularla beni hayata daha çok bağladığın ve bana yeryüzünde hala duyguların varolduğunu bana kanıtladığın için çok teşekkür ederim bunları söyleyemediğim sevdiğim....