SEVALDEN...

• 24 Kasım 2010 Çarşamba 21:41:55

Geri kalınmış bir gelecek, oluşamayan benlikler, varlığı önemsenmeyen kimliklerdi tanık olduğum. Acıdım, üzüldüm ve isyan ettim içten içe.Biliyordum konuşmaktanda anlaşılmazdı denilenler. Susmak kabul etmekti onların yaşamlarında. Ama o yüzden değil acıdığımdandı susuşlarım. Geri kalmış hayatlarına bakamayacak kadar kör oluşumdandı gülüşlerim. Alay ediyordum onlarla aslında hiç istemesemde.... En kötüsü ise kendi varlığımdan bir parça olmalarıydı. Ben öyle olmayacaktım, benim insanların hayatlarıyla oynayacak kadar küçük görüşlerim, bir eve zorla tıkılmış bir ruhum olmayacaktı. Çok sözler verdim kendime gördüklerim karşısında ve ağladığımda yaşamı elinden alınmış kıza içten bir edayla. Ve güldüm o yaşamı ellerinde tutana en acımasız sıfatla. Sigara üstüne sigara yaktım soğuk gecelerde. Aklımın alamadığı bir sürü olay varken, hiç birini anlamlandıramadım. Çok düşündüm sevgimiydi kalplerindeki yoksa oluşamayan benliklerini tatmin etmekmiydi bir başkasının hayatını çalarak.Anlayamadım, anlamadım ve anlamayacağım....O yüzden sustum !!!!