Bu özel ve son derece yararlı yazınızı nasıl okumadım.Kendi kendime dövünüp duruyorum.Değerli arkadaşım.Yazdıklarının tümüne katılıyorum.Hem anne babalık,hem öğretmenlik gerçekten özveri ve büyük fedakarlık istiyor.Özellikle anne ve babaların bilinçlenmeleri gerek.Haspelkader çocuk sahibi oluyorlar.Bilinçlendirilmeleri gerek.Anne ve baba eğitimi zorunlu olmalı aslında.Bu sadece bizim ülkemiz için geçerli değil.Tüm dünya ülkelerinin duyarlı olması gereken bir konu.Nesiller nereye gidiyor,bu gidişatın sonu nereye varacak.Sizin,benim ve bizler gibi düşünen insanlarımızın sayısının artması,sorunlara gereken önemin verilmesi gerekir acilen.Yeni yetişen neslin çoğunluğunu görüyoruz.Onlara bir çok değerle beraber,insani değerleri,ulusal değerleri ve bunun gibi bir çok erdemleri erken çocukluk döneminden itibaren vermek gerekiyor.İfade ettiğiniz gibi,akademik eğitimin yanı sıra,karakter eğitimi de şart.

Mutlaka okunması gereken aydınlatıcı ve çok değerli yazınızın üzerine eklenecek sözüm bulamıyorum.Tebrik ediyorum.Eğitim yolunda,yaşamınızda başarılar diliyorum .Sevgiyle ve sağlıkla kalın.

Şayet öğretmenlerimiz bu tür endişeler taşıyor ve çözümler arıyorsa çocuklarımız emin ellerde demektir. Ben eski günleri pek arama taraftarı değilim, Aslında pek de beyendiğimiz yıllar değildi. Bizler malesef hababam sınıfı gibi filimlerle büyüdük avrupada olsa kesinlikle yasaklanırdı bir sınıf düşünün öğretmenine kel, arkadaşına inek diyor okuldan kaçıyor, hırsızlık yapıyor, kopya çekiyor, gayri meşru çocuk sahibi oluyor ama sonunda hepsi çok iyi kalpli çocuklar mesajı veriliyor onu benim külahıma anlatsılar lafı çok uzatmayalım bu filimin bizim eğitim sistemine o kadar zararı olmuşturki yıllar geçse telafi edilemez. Aslında hepimiz öğretmeniz, yani hepimizin öğrenme ve öğretme sorumluluğu var. Çocuk dünyaya geldiğinde bile bazen eğitim için çok geç kalınmış oluyor çok önceleri başlanması gerekir bence. Ayrıca eğitimde çocuklara kızmayın dövmeyin vs diye anlatılanların altında yatan gerçek çocuğun kendine güveninin kaybolmamasıdır ezerseniz çocuğu en kıymetli hazinesi olan kendine güvenini yitirir.Öğretmenler gününüzü kutlar

ekbenem tarafından 11/25/2010 9:36:22 PM zamanında düzenlenmiştir.

Perihan Hanım öncelikle sizi tebrik etmk istiyorum. Bu arada da geç de olsa öğretmenler gününüzü de kutlarum. Kesinlikle Öğretmenlik, çok özel ve değerli mesleklerden bir tabnesi. Elinize ham malzemeyi alıyor ve onu yoğuruyrsunuz, ona bir manada ruh veriyosunuz. Sizin başarınız, öğrencinin başarısı, hayatta başarılı bir insan olması herşey buna bağlı. Kaçırdığım için üzülürdüğm bu güzel yazıyı fakat olması gereken yerde olduğu için şanslıyım. Tebrik ve sevgilerimle

Nermin Kaçar tarafından 11/25/2010 5:09:55 PM zamanında düzenlenmiştir.

Öğretmenlik öncelikle vicdan işidir..Sevgidir, özveridir..Bu gün haberlerde Başbakanın öğretmenler günü kutlama mesajını dinledim diyordu ki; “hiçbir teknoloji öğretmenin yerini alamaz” Bir an düşündüm; onca görsel malzeme, CD’ler, kaynaklar arama motorları konuşan sözlükler aklıma şu an gelmeyen onca şey… Artık bilgiye ulaşmak öyle kolay ki günümüzde..Cilt cilt ansiklopedileri çöplere attık..Bilgiyi indeks sırasına göre aramaktan kurtulduk.. Öğrenmek istediğimizi yazıyoruz, en geç üç saniye içinde bilgi elimizin altında..Peki öğretmene asıl ihtiyaç hangi noktada doğuyor.
Öğretmenlik mesleğinde iki türlü eğitim vardır. Birincisi akademik, ikincisi ise karakter eğitimi..Ben bu yazımda karakter eğitimi üzerinde durmak istiyorum..Akademik eğitimde kişi ne denli başarılı olursa olsun, karakter olarak toplumun değerlerine ters düşüyorsa, bir hiçtir o zaman..Hani okumuş cahiller dediğimiz insanlar vardır..Ya da toplumsal kurallara uygunsuzluğunu karaktersizlik olarak nitelendirdiğimiz kaypak kişiler…
Bir öğretmen görevinin bilincinde olmalı, öğrencinin karakter eğitimini asla ikinci planda tutmamalıdır…Öncelikle, insanı insan yapan değerlerle öğrencisini yoğurmalıdır..

Öğrenci elimize geldiğinde ham bir maddedir onu en güzel şekilde işlemek, şekil vermek, ayakta durmasını sağlamak ve onu öncelikle kendisine sonra, anne babasına, vatanına, milletine yararlı bir birey olarak yetiştirmek boynumuzun borcudur..Asıl o zaman vazifemizi yaptığımız rahatlığı ile vicdanen rahat olabiliriz..

Zamana atıyoruz suçu, ahlak olarak yozlaşan bir toplumun varlığından sürekli bahsediyoruz.. Üniversiteli gençlerimizin cehaletlerini gözler önüne seren videolar ortalıkta cirit atıyor..Gülüyoruz, kızıyoruz, bazen de ah çekiyoruz...Peki hata nerede diye hiç soruyor muyuz kendimize? Anneler babalar eğitimciler kendimizi yargılıyor muyuz? Düşünmeyen, sürekli tüketime endeksli, marka tutkunu, Cep telefonundaki bilmem kaç bin mesajı bitirmeyi görev edinmiş bu gençleri kim yetiştirdi nerede yanlış yaptık?...

işte farkındalık toplumsal bilincin etik olarak yozlaşan yobazlaşan baneneci zihniyetlerin ana baba olma bilinçlerinin tükenmişlikleri , ben yapmadım , ben yemedim sen ye evlatlarımıza iyi yi öğretme yerine hazır yemenin yolları köşedönmeceler en kolay kazanma yolunun öğretildiği tükenmişliklerimiz birey olmanın topluma faydalı birey olmanın özürnde SORUMLULUK duygusunun saygının sevginin özünde birleşmek olduğuna dikkat çekmek böylesi amlamlı görevinin bilince TÜM ÖĞRETMENLERİMİN ÖĞRETMENLER GÜNÜ KUTLU OLSUN.SAYGILARIMLA.

EĞİTİMDEN TOPLUMA YANSIYAN BOZULMALAR ve YANLIŞLAR ÜZERİNE KATKI:

"...Bu değerleri çoğaltabiliriz. Toplumumuzda, vatan, millet sevgisi, şehitlik, gazilik, insanları sevme sayma, sorumluluk, sabır, paylaşma, yardımlaşma, şefkat, merhamet, büyüklere saygı, ilme ve sanata sevgi, aileye saygı, aile bütünlüğünü koruma, insan ilişkileri gibi değerler üstün değerler arasındadır. Bu değerlerin köklerini araştırdığımızda, her birinin altında az veya çok Allah’a ve dine olan inançların yattığını görürüz.
Örneğin, vatan sevgisinin altında dinî inanç vardır. İslam dinin öğretilerini göz önünde bulundurduğumuzda değerler öğretisinin ön planda tutulduğunu görürüz. Helal-haram, günah-sevap, kavramları birey için el freni mekanizması yerini tutmaktadır. Ölümden sonra amel defterinin kapanmaması bizi kalıcı eserler bırakmaya yönlendirir.Şehitlik mertebesinin yüceliği vatan sevgimize onun için ölümü göze almamıza etkendir..Sadaka,zekat mekanizması Sosyal yardımlaşma ve dayanışmanın en önemli mihenk taşlarından biridir...Bu yüzden dini değerlerin öğretimin dışına alınması son derece sakıncalıdır.Gerek anne babalar gerekse toplum dini değerleri öcü gibi görmekten vazgeçmelidir,bu gün çok tartışılmasına rağmen din kültürü ve ahlak bilgisi dersleri eğitim programı içerisindeki yerini korumalıdır..."

***


Öncelikle çok hoş bir giriş ve etkileyici bir gelişme bölümü okudum. Önerileriniz, yazınızda çokça vurguladığınız karakter/kişilik sorununu, genel olarak üst yapısal değerlerle ele almış olsa da, sonuçta doğru doğrudur. Doğrunun ahlak ve din ağırlıklı kısmını yakalayıp, ordan bile bir başlangıç yapsa insan; eni sonu külli- kısmi zıtlaştırması yaparak, reel veya bilimsel doğruya erişebilir.

Namus anlayışını bireyden topluma doğru giden, tümevarımcı yöntemsel bir sonuç olarak, toplumsal bir olgu yoğunluğunda değerlendirdiğimizden, kişilikten elbette soyutlayamıyoruz ama kavramı somutlaştırmaktan kaçınmak, yer yer ona yönelik şikayete yakın sözler etmekte, bizi, yine eksik bir öğrenci/insan tipolojisine getirmekten başka yarar sağlamayacaktır.

Namusun "nomos" kökeninden geldiğini bildiğinizi varsayarak, kelimeye öncelikle aydın ve nomos ve de soyut ve somutluk bütününden bakmadıkça, şikayet ettiğimiz hususların devam edeceğini düşünmekteyim. Öyleyse şöyle bir önerme yazarak anlatmak istediğimizi özetleyelim.

Ne erkeklik ne dişilik, öncelikle illa ki kişilik ! Ve devamen; namuslu birey olmak ne toplum baskısı, ne dinsel değer baskısı, ne de başka genel kabul görmüş değerlerden birini tekilci olarak referans alarak algılamış olmak değil, aksine ve bütün bunlardan öte insani bir bütünlemeyle, namusun, insanın düşün ve duyum dünyasında kodlanabildiği ölçüde ve yine kişinin bunu akli/iradi eylemiyle değiştirme, pekiştirme ve dönüştürme yetisiyle gerçekleşebilecektir.

Değerli yazar, en yukarıda alıntıladığım yazınızın sonuç bölümündeki size ait bu satırlar, bunca güzel ve değerli gözlemlemeler yapabilmiş bir eğitimcinin gelebileceği bölümsel ve yukarıda da söylediğim üstyapısal çözümlerde kalmamalı ve bu önermeyle bitmememliydi.

Ülkemiz ve dünyada yükselen değerler; modernist ve akılcı eğitim değil, postmodern, bireyci, din/ahlak merkezli olarak görünmektedir. Görünmektedir diyorum: Burada ısrarla görüntü ve öz arasındaki tutarsızlığı vurgulayarak asıl sorunun burada olmasına işaret etmek amacındayım. Yine ülkemizde ve dünyada, görüntü olarak belirttiğim yükselen değerlere rağmen bir o kadar da dejenerasyon ve vulgarize olmuşun arttığını görebiliyoruz. Ama insanımız, eğitimcimiz, politikacımız, aydınımız ısrarla bunu görmemektedir. Bu hâl süt ve zehir, ateş ve barutun bir arada bulunupta zehirlemeyeceği, patlamayacağına maalesef saf saftirik inanan eğitilebilirlik seviyede bir inanca benziyor, bu hâl ibret verici ve gülümseticidir !

Din olgusunu toplumsal çöküşe kesin çare olarak önerenler, buradaki ikesizliği, bukalemunlaşmayı nasıl görmemektedirler, buna bir hayli şaşırıyorum?!

Demişsiniz ki, sadaka, zekat kültürü değerdir, öyleyse çözümdür ! Değerli öğretmenim, zaten toplum o kültüre alıştırılmış haldedir, yine ve yaklaşık demişsiniz ki din, iman, itikat eksik kalmıştır, katkılanmalıdır, desteklenmelidir. Eksik kalmış hali buysa demekten kendimi alıyorum ! Eğitim ve öğretim alanı başta olmak üzere, her yerde dinsel temelli cemaatlaşma, tarikatlaşma, mezhep kökenli ayrımcı dinsellik, bu gün toplumumuzun en su götürmez ve doğmatik bir gerçeği değil midir?

Ve ne yazık ki, en büyük hırsızlık türleri, çeşitleri, akla hayale gelmedik işler buralarda olmamamış mıdır? Şuraya gelmek istiyorum izninizle... Aşırı anlam yüklemeleri ile başlayan, yanlış anlaşılmamak için adına soyutçuluk ve somutçuluk diyebileceğim haller, şüphesiz ki beraberlerinde çürümüşlüğü getirir.

Felsefi deyimle söylersek Ultra maddecilik ve manacılık birinde soyut, diğerinn somut olarak çürümenin gerçeğidir !

Bu sözünü ettiğimiz çürümenin, toplumsal ön eki zincirlemesi veya tamlaması yapıldığında, anlaşılmaya girizgâh olmasını umuyorum. Sözlerimi bireysellik ve bireycilik farkıyla, toplumsal ahlak ve sizin önerdiğiniz dinsel ahlak yanılsamasını vurgulayarak bitirmek isterim.

Eğitimci bölümsel düşünmemelidir. Siz, şimdi, bir sürü pedagojik bölümsel dizgeyi aklınıza haliyle ve haklı olarak getireceksiniz; ama ben yukarıda belirttiğim temel ve asal olana girizgâh yaptığımızı, kısmi ve kristalze edilmiş olarak açıklamış olayım.

Ümmet eğitimi, halk eğitimi, toplumsal ve kapalı grup eğitimler, ulusal eğitimle örtüşüp/uyuşmuyorsa ve de değerli şahsınızın dinsel olarak onur ve ahlâk referansı ile önemsediği bu hale/durum tespitine, toplumsal ki; içinde kuşkusuz sınıfsal ve ulusal olanıda vardır eklenmiyorsa... Kaliteli ve/ama bireyden özgür topluma, oradan da tam bağımsız halk ve ulus ve de devlet bilincine doğru giden; gerek dini, gerekse ahlâki, kültürel, bilimsel vs, vb. normlarla ulaşılmak amaçlanmıyorsa , ne yapsanız hiç bir şey değişmez.


Bakınız: 1923-38 ve 1938 ve özellikle 1950 sonrası olarak, başta eğitim ve diğer tüm alanlarda ileri gidiş, geri gidiş ve asıl hal-i pür mel'alimiz olan görüntüsel ilerciilik içinde, öz olarak geri gidiş verileri !


Esenlik ve saygıyla, seçkinizi kutluyor, başarılar diliyorum.


Göktürkmen tarafından 11/25/2010 3:15:34 PM zamanında düzenlenmiştir.

O kadar önemli konulara değinmişsiniz ki,inanın her paragraf ayrı ayrı ve çok önemli mesajlar veriyor ve düşündürüyor insanı.Aslında birçoğumuz biliyoruz söylediğiniz şeyleri.Fakat hepimiz hataları yapmaya devam ediyoruz.Bende bir anne olarak çocuğuma benzer hataları ister istemez yaptığımı farkediyorum.Tabiki çocuklarımıza,gençlere manevi değerlerimizi,aile kavramını,arkadaş kavramını çok iyi vermemiz gerekiyor,en önemlisi de karakterlerinin sağlam olması için iyi bir zemin ailede başlıyor.Değerli öğretmenlerimiz çok özverirliler gerçekten.Çocuklarımız için çok uğraşıyorlar,emek veriyorlar.Eğitime kendini adayan her insan aslında bunu her mekanda yapmaya çalışıyor.Susmamamız gerekiyor,yılmamamız gerekiyor."Nereye gidiyor böyle ? "derken; "nereye geldik böyle ? "dememek için vakit kaybetmeden önce kendimizi sonra evlatlarımızı ve gençlerimizi çok ama çok iyi yetiştirmeliyiz.
Güne layık yazınızı tebrik ediyorum
Saygılar..

Tebrik ederim güne gelmeyi fazlasıyla haketmiş değerde bir yazıydı. Öğretmenler gününüz kutlu olsun. Sevgilerimle..

Sevgili öğretmenim. Yazdığınız yazıya sonuna kadar katılıyor, dikkat çektiğiniz konuların üstünde özellikle velilerin durmasının gerekli olduğunu söylüyorum.

Ben çok uzun yıllardır Okul Aile Birliklerinde görev yaptım ve hâlâ da görev yapıyorum. Sinop'un küçük olmasından dolayı öğrenci, öğretmen, veli üçleminde çok fazla sorun yaşamıyoruz ama eğitim ve öğretim konusunda çok sorun yaşıyoruz.

Her yıl yapboz tahtası haline gelen eğitim sisteminden öğretmenlerimiz kadar, veliler, öğrenciler de çok bunaldı. Devlet kendi yetiştirdiği bireye güvenmez oldu ve bu durum da toplum olarak her birimizi soru sorar hale getirdi. Madem yetiştirdiğin öğrenciye iyi öğretim veremediğini kabul ediyorsun koyduğun sınavlarla o zaman bakanlık ve devlet olarak kendini sorgulama gereği duymuyor musun? İlköğretim de üç iki yıl uygulanan SBS, ( neyse ki bu yanlıştan dönüldü.) OKS, YGS, KPSS, LYS gibi sınavlar çocuklarımızın hayatını alt üst etti. Aileler Ticarethane gibi çalışan dershanelere gebe bırakıldı ve bu yanlışlardan hiç kimsenin dönmeye niyeti yok. KPSS ise tam bir aymazlık. Torpili olan KPSS yi kazanıp işe girerken hakkı ile kazanalar ortada kaldı ve gençlik umutsuzluk içinde şöhret olmanın ve kısa yoldan para kazanmanın yolunu arar oldu. Bu arayışlara da ne yazık ki Medya maymunları erkeklerimizi kız rollerinde, kızlarımızı erkek rollerinde ortaya çıkartıp, sirk oyuncuları haline getirdi. Bu gün medya tamamen bu genlik üstünden reytinglerini artırıyor. Ya küçücük çocuklar. Bu küçücük çocukları sahnelere çıkartan medyacıları bir kenara bıraktım, anne ve babaları hiç anlamıyorum.

Ne olacak bizim sonumuz bilmiyorum. Ve sanırım bu gidişata bir dur diyecek kimse de yok.

Bu kadar olumsuzluk içinde eğitim ve öğretim vermeye çalışan öğretmenlerimizin, öğretmenler gününüzü kutluyor sevgi ve saygı ile ellerinden öpüyorum. Sevgiler yüreğinize

Katkı sağlayan emek verilmiş değerli bir çalışmaydı...

kutladım...

Güzel bir yazı okudum eline kalemine sağlık günün kutlu olsun

Çok güzel ve değerli bir yazıydı.

Paylaştığınız için teşekkürler.

Tebrikler

Çok haklısınız. Önemli ve gerekli bir konuda yazmışsınız.

Son üç cümle tüm yazının özünü oluşturuyor gibi.
"Çocukların yüreklerinin darmadağınık edildiği bir zamanı yaşıyoruz. Bizim değer sunamadığımız yürekler, bayağı değerlerle dolduruluyor. Bu nedenle toplumu oluşturan her kesimin üzerine düşen görevi büyük bir ciddiyetle yapması gerekir…"

Çocukların okul öncesi eğitimlerinden ailesi sorumluyken, daha ileri yaşlarda gelişimlerinde en etkili olan öğretmenler, arkadaşlar ve yazılı ve görsel basındır. "Yapılmalı , yapılması - olması gereklidir" denilenler değil de daha çok görülenler örnek alınır çocuklukta. örneğin elinde hep sigara ile anne veya babasının , çocuğuna "sigara içmek zararlı" demesi pek de etkili olmaz.

Çalışan kişiler de olsak onlarla geçirdiğimiz kısa zamanı güzel ve faydalı geçirmemiz, onlara gereken ilgiyi göstermemiz gereklidir.
Öğretmenler gününüz kutlu olsun. Dostca kalın.