ÖĞRETMENLER GÜNÜ

• 24 Kasım 2010 Çarşamba 00:12:05

Yarın 24 Kasım 2010 öğretmenler günü, sabah ilk işim ; Annemin elini öpeceğim. çünkü oda emekli bir öğretmen, onun öğrencisi olmayı çok arzu ederdim ancak olamadım. Gerçi ben sınıfta değil evde hep onu öğrencisiydim. Gerek okul ödevlerimi yaparken, gerek hayatın dikenli yollarında, şu gençlikte neler geldi cahil başıma dememem için onun bir sürü dersini aldım. Gerçi bazen burnumun doğrusuna gidip kafamı duvarlara çok vurdum.Onuda üzdüm,fazlasıyla kendimide, sanırım ; bizzat tadılan yemeğe çok güzel dediğimiz gibi, nasihat alınca sanki boşta , kendin yaşayıp kafanı duvara vurunca daha gerçek gibi

Vitrinde ki resimde annem çalıştığı yıllarda tahtada ders anlatıyor. peki öğrencilerinin ne kadarı anlıyor dersiniz? oda yazılı imtihanda belli değilmi? işte aynı şey burnu sürten zayıf not alan evde anlamadığını anlamaya çalışıyor sonra notunu yükseltiyor

Bir zamanlar, annem bana çok nasihat verdi. Bende inatla dikine anlamadım kötü not aldım hayat trenine binip giderken oysaki o tren beni yarı yolda bırakacaktı bu anne yüreği, ve öğretmen beyni ile sezilmişti ben ise leyla trene acil yetişmiş son durağa sayesinde pekte şerefli inmiştim. Bakmıştiki bizim leyla deli dolu trene binerken davul zurana ile ahenk vermişti mutlu anısı olsun diye, ancak biliyordu bu tren birgün bozulacaktı, 3 sene yol aldı bu tren birgün bozuldu. Ben güçbele geri döndüm leyla adımından şimdi ise çok pişmanım, ona kendimi affettirmeye uğraşırcasına koşar dururum. Aslında bilmeliyimki, o beni yanlış trene bindiğimde affetmişti. Bir anne yüreği ve şefkati ile tombul kolları beni yeniden sarmıştı. Benimde yüzümde çiçekler açıyordu artık hayat treni dikenli yolları aşmış mutluluk kentine doğru ilerliyordu tedbirli tedbirli

Güzel annem, öğretmenim ben sizin hem evladınız, hemde öğrenciniz hayat okulunda
sırtım yere gelmez, yüreğim engin, başım selamet o yumuşak eliniz elimde nice 24 kasımlara