İnsan ağlamaz

• 22 Kasım 2010 Pazartesi 16:42:10

İnsan bu!Etten ve de kemikten bir parça yaşarken şu kısacık dünyayı,o kısacık ömrüne ne kadar da film sığdırabiliyor.Uykusuz geceler,çalışmalar,başarılar ve başarısızlıklar..Ve de ölümler..

Önemli bir ayrıntı vardır.Ormanların kralı aslandır;ama kaplanlar,aslanlardan korkmaz.Normal ve yetişkin bir kaplan,orta yaşlı bir erkek aslan kadar güçlü ve hatta daha tehlikeli olabilir.Ayrıca kedigiller arasında en yırtıcı türde kaplanlardır.Ağırlık olarak da en büyük yine kaplanlardır.Bundandır ki;bir tamlama ve de deyim oluşmuştur literatürde;..Kaplanlar ağlamaz..!

Ve bu etten,kemikten insan,dört mevsim yaşadığı dünya da,ağlamasa ve de gülse hep mutlu olacaktır.Bir doktor böyle söylüyordu.Oysa kaplanlar ağlamadığı zaman acaba mutlu muydu?

Mektupları düşünelim.Gelen mektup ağlamaz.Ama yazan sevgili o mektubu yollarken ne kadar da ağlamıştır kim bilir!Belki de yağmur gibi kağıdın üzerine ve belki de içten içe..

Evet,kaplanlar ağlamaz;ama mutlu da olmazlar.Hüzün hep hayatta vardır,olacaktır da.İnsan üzüldükçe ve de vefasızlık gördükçe,aldatıldıkça,hakkı yendikçe,zulüm gördükçe kaplanların nasıl ağlamadığını anlayacaktır.Kendisi de ağlayamayacaktır artık.Çünkü tüm gözyaşları kuruyacak ve de geri de,damarları kan dolmuş ve de kıpkırmızı bir masumiyet içinden bakan gözler kalacaktır.

Gözler ki;insanların yaşamak için en büyük araçlarından biridir.Gözler olmasa bu yazıları başkasına yazdıracak ve de siz okuyamayacak ve başkasından yardım alacaktınız.Bundan dolayı gözler insan evladı için vazgeçilmezdir.

Ama gözler ağlamazsa,gözleri ne temizleyecek?Kaplanlar ağlamaz diye,bizim gözlerimiz de mi ağlamayacak?En baba yiğitler bile,çoğu zaman yaşların hüznüne düşmüş iken,nasıl olur da insan ağlamayacak?

Gözlerin amaçlarında biri de ağlamak değil midir?

Gözlerimiz ağlamak mecburiyetini sahiplenmek zorunda değil miydi yoksa?

Ah gözler ki;yari arzulatır erkeğe,kadına..

Ah gözler ki;ana da can olur,baba da ocak,kardeşte muhabbet ve yarda aşk olur..Olur ki;kaplanlar ağlamaz dese de insan,insan ağlar işte..Bir sokak arasında,bir hüzünlü kış gecesinde çayını yudumlarken,gurbette özlem çekerken ve daha neler neler..

Kaplanlar ağlamaz;insanlar da ağlamaz!

Öyle mi demişti birisi..

Kaplanların gözyaşları çektiği acılara yetmediği için mi acaba dinmişti ve de kesilmişti!

Oysa insan ölene kadar ağlayabilirdi.Ama neden ağlayacaktı?Ne için gözyaşı dökecekti?

Vefasızlık için mi , Kahpelik için..Aldatılmak için..Para için..Şerefsizlik için..Sevmek için..Sevilmek için..Aşk için..Kavga için..Ne için insan ağlayacaktı?

Ben bunların hiçbirine cevap veremiyorum..

Ve sebepsiz olmadığını bilsem de..

Sebebini hatta bilebilme ihtimalini bilsem de..

Karıştırmıyorum hiçbir sayfasını hayatın..

Ben şu anda ağlıyorum..

Ve kaplanlarında ağlayabileceğine inanaraktan ağlıyorum..

Etten ve kemikten yapılmış ve de içine ruh üflenmiş bir canlı olarak,tüm sosyolojik deneylerimi bir kenara bırakarak ağlıyorum..

Belki annem gibi yaşlar dökemiyorum..Ama ağlıyorum..

Bir kaplanın ağlaması gibi benim ağlamam..

Gözlerim acır,sızlar ama hiçbir vakit yaş gelmez..

Kaplanlara da bundan dolayı ağlamaz gözüyle bakarlar..Çevrem de bana da çok sertsin ve de duygusal değilsin derler.Hiçbir şeyi takmıyorsun derler,hiçbir şeyi takmadan yaşıyorsun diyorlar..Düşünün ki;ölen birinin ardından bile yaş dökemiyorum.Yakın bir akrabam olsa dahi

Kaplanlar da acır. Kendimi bir kaplan olarak görüyorum demiyorum..Ama kaplan gibi gözyaşı dökemediğim için bu bağlantıyı kuruyorum iki saattir..

Çünkü ben;

Yaşlarımı bebekken tükettim bu hain,yalancı,şerefsiz,kahpe ve de acımasız dünyaya..

Ondan dolayı insanlar ağlamaz yalanına aldanıp gidiyorum!

Siz bu yalana aldırmadan;istediğiniz gibi ağlayın..Nasıl olsa,ağlasanız da,ağlamasanız da bu dünya bitecek...!

İstediğiniz gibi yaş da dökebilirsiniz...Sebebi Allah da olabilir,Peygamber de,bir sevgili de ya da farklı bir özlem ve hüzün de...!

Siz ağlayabilirsiniz ama doya doya...Ne de olsa insanlar ağlamaz...!