...Öyle bir endam içindeydim ki kendimi bilemedim, tanıyamadım
hayır! Halbuki hiç de karışmamıştı aklım ne diyeceğimi ne yapacağımı kestirmiştim gözüme ama durum hiç de sandığım gibi olmadı...
Eylül’ün ortalarındaydı onu tanımam.Bir sosyal paylaşım sitesinde rastlamıştım kendisine.Önce arkadaş oluruz sandım ama iş sonradan değişti.O gülüşü, konuşması, hal ve tavırları, sevdiği şeyler ve de bir arkadaşının olmaması.Her şey beni kendisine çekmesi için yeterliydi.Ama bir şey eksikti ki o da ikimiz arasındaki elektrikti.Bunun var olup olmadığını anlamanın tek yolu vardı o da kendisine sormaktı.
Sordum:
-sevgilin, hoşlandığın biri, ya da ona benzer bir yakının var mı ?
O da:
-’’hayır..."dedi.
Ve ben yine sordum:
-Benden iyi bir sevgili olur mu ?
Biraz durdu ve sanırım düşünüyordu ya da utandı da cevap vermiyordu...
-’’Evet"dedi.
-Peki ya sen... benim sevgilim olur musun ?...
Aradan uzun bir vakit geçti (yaklaşık yarım saat kadar)...
Ardından cevap verdi:
-(yumuşak bir dille)bak ben bu aralar kendimi derslerime adapte etmiş durumdayım ve işin açıkçası da birini sevmeyi ya da biriyle olmayı onunla zaman geçirmeyi istemiyorum ama ikimiz aynı şimdiki gibi arkadaş kalabiliriz.
Şok olmuş durumdaydım.Beni adeta reddetmişti.Her ne kadar kibarca olsa da ama üstüne gitmedim.Hemen kendisine dedim ki;
-tamam.Bak lütfen bu konuşma aramızda kalsın ve ikimiz de hiç bir şey olmamışcasına hayatımıza devam edelim...olur mu ?
-evet ben de aynı şeyi söyleyecektim.
-tamam o halde hoşçakal ...
-’’tamam sende"dedi ve ayrıldık...
Bir zaman sonra kuzenimin düğün vakti geldi çattı nedenini bilmiyorum ama çok heyecanlıydım.Ertesi gün aynı sosyal paylaşım sitesinden bana selam verdi ve düğüne gelip gelmeyeceğimi sordu.kendisiyle bu düğün’ün ne alakası olduğunu anlamadım.hemen ardından ben sormadan cevapladı.Meğersem benim kuzenimle onun kuzeni evleniyormuş ...benim de bundan hiç haberim yoktu.Kendisinden öğrendim.
-"Evet geleceğim’’dedim...
nasıl bir şey beni bekliyordu bilmiyorum ama çok değişik bir histi bu.
Ve düğün...
alanın ortasına geldim her taraf tıklım tıklımdı.Kendisini aradım ama hiç göremedim.Bu yemekli ve içkili bir düğündü.açık büfe ve aklına ne gelirse...
göremeyince haliyle oturdum ve acaba beni kandırdı mı diye geldi aklıma.Masada duran içkiyi aldım elime bir bardak içtim iki,üç,dört,beş... derken on’u filan buldu aklım pek yerinde değildi ama her şeyi hatırlıyordum özellikle de ekildiğimi.Düğün bitti ve herkes evlerine dağılmaya başladı.Tam çıkış zamanı bize gelmişti ki onu gördüm önce bunun bir hayal olduğunu düşündüm ama yok gerçekten de oradaydı.Elimi sıktı konuştuk neden gelmediğini sordum ama hep burda olduğunu onunda beni görmediğini söyledi.
Ne hissettiğimi anlayamıyordum... bu içimdeki öfke mi yoksa AŞK mıydı? anlamak çok zordu babam beni çağırdı ve gittik...
Sonrası biraz karışık işte ama öğrenmek için biraz daha bekleyeceksin ...
HOŞÇAKAL DOSTUM...