Eli kalem tutan herkes kadar aşinayım çarpmanın etkisine. Hatta çıkartmanın eksilmek olduğunu, bölmenin parçalanmak…Kaç kere yıkımın kaç ölüm ettiğini bilecek kadar toparladım kendimi saki ! Toparladım geldim hudutsuz umutlarımı. Toplama bir insanın ruh/suz haliyle.

Bildin mi, en son karınca yuvası bir kaldırım taşından sızıp gitmişti gözbebeklerim, boğazın boğazıma çöken sisinde. Sinsice yaklaşıp kamaştırmıştı gözlerimi, hani çocuk dilince gökteki ay dede. Hani, kör bakıp sarhoş kalktığım o masanın zabiti, hani saki, hani nerde ?


En son bu şehrin bu köşesinde döktüm kelimeleri. Sen doldurdun kadehi ben boşalttım , ben doldurdum gözlerini, sen tahta bir masaya el pençe durdun.

Olmadı saki ! Olmadı, olmuyor…

Ruhum güneş görmüyor. Bütün perdeleri inmiş köhne bir ev gibiyim. Ne yıkılıyor ne dönüp bakılıyorum. Kırık bir oyuncak yahut, yahut tedavülsüz kuruş…Of ! Ne bileyim saki, ben diyeyim; kalbim ağır, sen de; kulağım sağır ve git çağır martıları ! Sor bakalım kanatlarına bulaşmış mı benim kadar başka bir insanın kanı ?
Sor bakalım; deniz içirmişler, yıldız biçmişler mi kefen niyetine cesetlerine ? Sor bakalım; batık bir geminin yığılıp kalmışlar mı güvertesine ?

Git saki, ne duruyorsun ? Beni dinlemek demlemektir yaraları ve delirmek biraz da, biraz da nerden bakarsan bak tüketmektir hayatı. Sen bana bakma ! Getir mısır tanelerini, boşalt masaya !

Olmuyor saki !

Unutmak demek yaşamayı reddetmekmiş.Yaşamak, bir çift göz uğruna çile çekmekmiş.Olmuyor, olmaz olası hayali gözlerimi oyarcasına dalıyor içime ve elime ne geçse şeklini alıyor saçlarının. Akıp gidiyor avuçlarımdan, izliyorum. Gizliyorum, cam bardağın buharına gözlerimi bak! Bak, nasıl da taneler beliriyor.

Hep bu saatlerde delirir oldu aklım. Bu saatlerde uzun uzadıya tren garlarına bakarım. Otobüs camlarından ayıklarım kelebekleri. Bir kanadı yarım uçaklar yaparım şiirlerimden. Gidenler çoğalır da saki, hiç haber alınmaz mı beklenenden ?

Kaç sarhoş ayıldığında tövbesini hatırlar saki ? Kaç şahit hatırlatır bunu ona ? Kaçı ondan daha sabıkalı ? Hatırlatır mısın saki, hatırlatır mısın nereye saklandığımı.

Özlem Pala