farazi gün_lük

• 15 Ekim 2007 Pazartesi 14:07:50

varlığım sahip olduğum tek şey
beni ayakta tutan
varlığım ve yalnızlığım
yeri doldurulamayan boşluk ve BEN

Bazen içimdeki boşluk en istemediğim şeyleri söylüyor.sebepler sunuyor kendimi öldürmem için.susmamaya devam ediyor ailem için aklıma gelmeyecek şeyleri o söylüyor,ben arkasından süngerle temizliğe girişiyorum:Allahım hayır ben söylemiyorum bunları,ben düşünmüyorum böyle şeyler,ben bu değilim! Ama o hiç susmuyor hiç durmadan nefes almadan... Bazen bağırma noktasına geliyor yalvarmalarım_ nolur sus artık_ demekten vazgeçip _yeter sus be_ diye çığlık atmak istiyorum.Ama yapmıyorum bir faydası olmayacağının farkındayım sadece beni deli gibi gösterecek o kadar! bunu istiyor zaten bu yuzden ben küçüldükçe o büyüyor; ben sustukça benim kelimelerimi çalıyor:( hiç susmuyor!!! bu ne zmandır var bilmiyorum ama içimi kemirmeye devam edeceği kesin. Bazı geceler daha ilk cümlelerinde vuruyorum onu ama bazende yalvarışlarımın ötesinde sessiz kalıp beni çiğnemesine izin veriyorum uykuya dalana dek.tabi içinde susmayan bir sesle uyuyabilirsen:(
işte içimde bu boşluk uyumsuz aklım ve kapalı kalbim olduğu sürece olacaklar olmayacaklar listesine eklenir benim penceremde. bu yuzden hayata dair önemli bir şey geçmedi üzerinde hep sevgili üzerine kurdum(olmasada olur) düşüncesiyle bi üniversite geçmedi mesela hap olmamasından korktuğum için. Söyleyemediğim "o kocaman " şeyin iyi yönünün olmamasından korkuyorum şimdide ....